«Όχι. Κατηγορηματικά, απόλυτα και αδιαπραγμάτευτα όχι, μωρό μου. Αυτή τη φορά θα με ακούσεις προσεκτικά πρώτα. Αν παρ’ όλα αυτά συνεχίσεις να έχεις την επιθυμία να απαλλαγείς από τους δαίμονές σου εδώ θα είμαι για να σε ακούσω.
Βαρέθηκα να σε βλέπω να πνίγεσαι σε προβληματισμούς που γεννά η ανασφάλειά σου.
Πριν ένα χρόνο ακριβώς, θυμάσαι; Πήρες μερικά κιλά και προβληματιζόσουν περισσότερο από όσο θα ανησυχούσε το πιο καλοπληρωμένο μοντέλο της Victoria Secret. Ξεκινήσαμε μαζί διατροφή, τρέχαμε από το cross fit στα γηπεδάκια και από ποδηλατική σε κολύμβηση λες και κατεβαίναμε για πρωταθλητισμό.
Ευτυχώς δεν κράτησε περισσότερο από έξι μήνες η προπονητική και επανήλθαμε στους φυσιολογικούς μας πλέον ρυθμούς με τις ταινίες μας, τις χαλαρές βόλτες και τα ποτά χωρίς θερμιδικό περιορισμό.
Δεν πέρασαν δύο μήνες από τότε και είχαμε άλλο μείζον θέμα να λύσουμε. Είδες πέντε τρίχες παραπάνω να πέφτουν στο μπάνιο και ακολούθησε πραγματική επιστράτευση. Ξεσηκώσαμε όλα τα φυτικά προϊόντα πρόληψης τριχοφυΐας από τα φαρμακευτικά ράφια και ευτυχώς η κάποια βελτίωση που παρατηρήθηκε ήταν αρκετή για να προσπεράσουμε και αυτό το χτύπημα της μοίρας.
Δε λέω, άλλη γοητεία έχει η πυκνή σου κόμη αλλά όχι και να πέσουμε σε κατάθλιψη αγάπη μου, για τρίχες. Είναι τουλάχιστον αστείο.
Και σαν να μην έφταναν τα του καλλωπισμού που ξεπρόβαλλαν ανυποψίαστα για να ταράξουν την ηρεμία μας και ταυτόχρονα να υποβάλλουν σε δοκιμασία την υπομονή και τα νεύρα μου να’ σου και οι αναζητήσεις ψυχολογικού χαρακτήρα που ήρθαν για να μείνουν.
Όταν άρχισες να μοιράζεσαι τις ανησυχίες σου μαζί μου, μου έδωσες την εντύπωση ότι είμαι πολύ ξεχωριστό άτομο. Καρπώθηκα το αίσθημα της μοναδικότητας εφόσον είχα κερδίσει το ρόλο του εξομολογητή σου σε αποκλειστικότητα.
Φυσικά και χάρηκα που κατάφερα να αποδεσμεύσω όλες σου τις αναστολές και είχα την τιμή να διαβάσω την ψυχή σου και το νου σου χωρίς φτιασίδια και πολλά φρου φρου.
Αν με ρωτάς τώρα ακόμα το χαίρομαι να σε ακούω και να χαϊδεύω τους φόβους σου.
Καμιά φορά όμως είναι αδυναμία, αγάπη μου, να επιτρέπεις το σαράκι του φόβου να τρυπώσει στο ξερό σου το κεφάλι.
Κι αν υπάρχει κάτι που πρώτα ερωτεύτηκα επάνω σου αυτό είναι η δύναμή σου. Δε μου γυάλισε ούτε το κορμί σου με ή χωρίς αναλογίες μοντέλου, ούτε η πλούσια κόμη σου, ούτε το περιτύλιγμα -δουλειά, σπίτι, αυτοκίνητο, άρα αυτονομία. Η δύναμη στα μάτια σου και το σθένος της ψυχής σου, που καμιά φορά ξεχνιέται και εξασθενεί, έχουν στήσει το μεγαλείο σου.
Όσες ανασφάλειες, φόβους και δισταγμούς κι αν μου εκφράζεις μάτια μου, θα μηχανεύομαι πάντα το τρικ του καθρέφτη. Όσο κι αν πέφτεις, εγώ θα είμαι ο καθρέφτης σου. Επάνω μου θα πέφτεις και θα τρως τα μούτρα σου, πάνω στο χαμόγελό μου. Έτσι για να στη σπάω όταν έχεις τις μαύρες σου. Κι όταν καμιά φορά κουράζομαι να παίζω το ρόλο του καθρέφτη, μη μου στεναχωριέσαι. Εδώ είμαι να σου υπενθυμίζω όσο σου κρατώ το χέρι με ένα υποβόσκον χαμόγελο να μη μου κατσουφιάζεις άδικα.»
Αν σας άρεσε το άρθρο κοινοποιήστε το και μοιραστείτε το με τους φίλους σας!
Σας ευχαριστούμε για την επίσκεψη.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου