Μπαμπά δε θα βρω κανέναν άντρα σαν εσένα!

Σε έπιασα να με κοιτάς προχθές και δε σου κρύβω ότι γέλασα πολύ, βρε γλυκούλημπαμπά μου! Τώρα, ή που με κοιτάς κι απορείς πώς έγινα τόσο κούκλα ή που με φαντάζεσαι ακόμα με κοτσιδάκια και φουστίτσες.

Και δε σε αδικώ, κοτζάμ κοπελάρα έχω γίνει! Ή τουλάχιστον αυτό μας βολεύει να λέμε. Είναι λίγο που φύτρωσαν πράματα και θάματα πάνω μου, τα φτιαγμένα πλέον φρύδια, άντε και το ουράνιο τόξο που παρελαύνει αδιαλείπτως σε καθημερινή βάση από τα σαρκώδη (λέμε τώρα) χείλη μου ή ίσως και να ‘ ναι τα ρούχα που διάλεξα να φορέσω για να απολαύσω το σουλάτσο μου σήμερα το βράδυ. Ε ρε πόσα γκομενάκια θα ρίξω!

Έλα τώρα, μη μου το παίζεις αδιάφορος. Ξέρω ότι ήσουν πάντα ο αφανής, αλλά και ταυτόχρονα ο υπέροχος ήρωάς μου. Πάντα σε δυσκόλευαν τα «σ’ αγαπώ» κι όλες οι εκδηλώσεις τρυφερότητας, όσο κι αν σπαρταρούσες για εκείνες. Γι’ αυτό και τις στιγμές αυτές τις φυλάω σαν κόρη οφθαλμού, να μην τις χάσω, να μη μου λείψουν ποτέ.

Γιατί μπαμπά, πραγματικά κανένας άλλος άντρας μέχρι τώρα δε μου έχει απαντήσει με τέτοια αμεσότητα κι ειλικρίνεια σε όλες τις χαζές ερωτήσεις που κατέβαζε ο εγκέφαλός μου. Εσύ αυτό το έκανες από τα δύο μου. Σε όλους τους υπόλοιπους άντρες κάτι τύχαινε πάντα περιέργως ή δεν είχαν ακούσει καν την ερώτηση!

Και το πιστεύεις, δεν το πιστεύεις, η μεγαλύτερη βόλτα που μ’ έχει πάει άντρας είναι στην καφετέρια εδώ δίπλα. Πού να τρέχαμε τώρα! Αλλά ρε φανταστικέ μπαμπάκα όλου του κόσμου, εγώ βόλταρα γαμάτα μαζί σου όπου κι αν με πήγαινες. Από την τσάρκα στο περίπτερο, μέχρι τη δουλειά σου. Τσουπ! Να ‘μαι κι εγώ «δεσποινίδα». Κι όταν ακόμα έσπαγα μούτρα και πλευρά, η αναμονή στα επείγοντα μαζί σου είχε πάντα άλλη χάρη. Χαλαρουίτα, κι ας χτυπούσε η καρδούλα σου σαν τρελή απ’  το φόβο. Κι ας μην την άκουσα ποτέ.

Και δεν είχες προλάβει καν να με χορτάσεις παιδάκι, όταν οι ορμόνες μου τρελάθηκαν και οι καμπύλες με τις μηνιαίες επισκέψεις, μας χτύπησαν την πόρτα. «Εντάξει, το κοριτσάκι μου γίνεται γυναίκα», είπες και το αποδέχτηκες, αφού είναι η φύση τέτοια. Αλλά εγώ τι τον ήθελα τον πρώτο εφηβικό έρωτα; Τα μάτια σου πετάχτηκαν, την πίστη της μάνας έβγαλες, ξεφύσαγες και κάπνιζες. Και να σου πω την αλήθεια, εμένα που δε μ’ αρέσουν οι πριγκιπικές καταστάσεις, τότε ένιωσα πως θα ‘σαι πάντα ο βασιλιάς μου. Γιατί η αγάπη σου κρύφτηκε μέσα σ’ αυτήν τη μικρή ζήλια.

Α! Και θέλω να αισθάνεσαι τυχερός για όλες τις φορές που μου την μπήκες άσχημα, διαφωνήσαμε και καταλήξαμε μαλωμένοι. Άλλος άντρας, μπαμπά, την κατακεφαλιά μπορεί και να την είχε φάει. Όλα κι όλα! Αλλά για να τσακωνόμαστε, μάλλον κάτι έκανες σωστά. Μου επέτρεψες να δημιουργήσω άποψη και να διαμορφώσω χαρακτήρα. Δε μου επέβαλες ποτέ να γίνω εσύ. Και παρέλειψα το κατακέφαλο, όχι επειδή είσαι μπαμπάς μου, αλλά επειδή είσαι εσύ ο μπαμπάς μου! Σ’ αυτό το «εσύ» θα βρεις την αδυναμία μου.

Δεν πρόκειται να απεξαρτηθώ ποτέ από τη φροντίδα σου και την ασφάλειά σου, όσες φορές κι αν σου κατέθεσα, εγώ το θρασίμι, με περίσσια μαγκιά ότι μεγάλωσα και ενηλικιώθηκα. Εσένα μπορώ να σε ενοχλήσω ό,τι ώρα θελήσω. Γι’ αυτό σ’ ευχαριστώ που ήρθες προχθές τα μεσάνυχτα να με πάρεις, βρε μπαμπακούλη, από το διπλανό στενό, επειδή νόμιζα πως με ακολουθούν κι εγώ φοβήθηκα.

Ήταν τρομακτικοί και εσύ ήσουν πάντα ο πιο δυνατός απ’ όλους! Κι αυτή τη φορά δεν ήρθες επειδή σχόλασα και σαν δεκάχρονο παιδάκι έπρεπε να φτάσω αρτιμελής και με προστασία σπίτι. Αυτή τη φορά ήμουν πολύ μεγαλύτερη και «δε σε είχα ανάγκη πια», σου είχα πει κάποτε.

Και τώρα σταμάτα, βρε χρυσέ μου, να διαταράζεις κρυφά την ησυχία της μαμάς για να μάθεις με ποιον θα βγω και πού θα κοιμηθώ απόψε. Είσαι πιο αστείος και από τότε που έκανες τον καραγκιόζη για να με απασχολήσεις και να σταματήσω να κλαίω μέχρι το comeback της μαμάς.

Αχ βρε μπαμπάκα, μην κοκκινίζεις και μην ανησυχείς. Μου έμαθες άξια να είμαι ανεξάρτητη και να έχω τσαγανό. Και μπορεί να βαριέμαι να παρακολουθώ ποδόσφαιρο μαζί σου, να μη μ’ αρέσει να σε βοηθάω στις βαριές δουλειές και να απολαμβάνω να παριστάνω την εύθραυστη, να μη μετράμε μαζί τις κατακτήσεις μου, αλλά με έκανες τσακαλάκι από τα λίγα και θα σε κάνω περήφανο.

Κι ακόμη κι αν σουλατσάρει ένας αριθμός ανδρών από τη ζωή μου ώστε να ανακαλύψω, η παλαβή, κάποτε κάποιον να μοιραστώ την ευτυχία μου, δε θα βρω κανέναν σαν κι εσένα. Γιατί εσύ μ’ αγαπάς με όλο σου το «είναι», γιατί με εσένα είναι πάντα αλλιώς. Και μπαμπάκα, εσύ θα ‘σαι πάντα ο ένας και μοναδικός μου!


Αν σας άρεσε το άρθρο κοινοποιήστε το και μοιραστείτε το με τους φίλους σας!
Σας ευχαριστούμε για την επίσκεψη.
Share on Google Plus

About Unknown

    Blogger Comment
    Facebook Comment

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου