Σε πολλούς από μας, μας έμαθαν από μικρά παιδιά να είμαστε φιλόδοξοι, να έχουμε μεγάλα όνειρα και ότι η ενηλικίωσή μας θα σημαίνει και την πραγμάτωση όλων των στόχων μας. Μεγαλώσαμε με όμορφα παραμύθια που στο τέλος “και έζησαν αυτοί καλά και εμείς ακόμη καλύτερα” και εμείς στο τέλος νανουριζόμασταν και κοιμόμασταν. Και μέσα σε όλα αυτά εμείς μεγαλώσαμε και ακόμη να προσπαθούμε να πραγματοποιήσουμε τα όνειρα μας. Οι κακοί λύκοι… πολλοί, οι δράκοι… πιο τρομεροί και οι γίγαντες… πιο τεράστιοι.
Προσπαθούμε λοιπόν να καταλογίσουμε κάθε αδυναμία μας στους άλλους, κάθε εμπόδιο στην κακή μας τύχη, κάθε μας αποτυχία σε προσωπική μας ανικανότητα, χωρίς να αναλογιστούμε ότι όλα αυτά είναι μέρος της ζωής. Χάσαμε την εμπιστοσύνη μας στον εαυτό μας, στις δυνάμεις μας, χάσαμε την εμπιστοσύνη μας στους άλλους και κάπου εκεί χάθηκε και η πίστη μας στην ίδια τη ζωή.
Δοκιμάζουμε να κάνουμε μεγάλα βήματα, να τρέξουμε, να προλάβουμε, να ξεχάσουμε, να μην πονέσουμε, να τα κάνουμε όλα γρήγορα και βιαστικά και όλα αυτά χωρίς καθόλου να πέσουμε, χωρίς μια γρατζουνιά και τότε ξαναγυρνάμε στο ίδιο σημείο που ήμασταν πριν, πιο κουρασμένοι και απογοητευμένοι από ποτέ.
Εστιάζουμε μόνο στις κακές στιγμές και προσπερνάμε πρόχειρα και βιαστικά όλες τις όμορφες στιγμές που βιώνουμε καθημερινά. Και πράγματι, τις βιώνουμε, απλά αυτές μας έμαθαν να τις έχουμε δεδομένες, όπως τα παραμύθια να έχουν πάντα δεδομένο, το όμορφο τέλος.
Μπορούμε όμως να εμπιστευτούμε ξανά τη ζωή μας, να εμπιστευτούμε τον χρόνο, τις δυνάμεις μας, τους ανθρώπους γύρω μας. Κάθε δυσκολία μας, να τη βλέπουμε σαν ένα σκαλοπάτι που θα μας πάει ένα βήμα παραπάνω στη ζωή μας, κάθε εμπόδιο που συναντάμε μια συγκυρία για να γίνουμε πιο δυνατοί, κάθε μας αποτυχία να τη βλέπουμε σαν έναν νέο δρόμο που ανοίγεται μπροστά μας και κάθε λάθος που κάνουμε, μια ευκαιρία για να γίνουμε καλύτεροι και σοφότεροι.
Να πιστέψουμε ολοκληρωτικά, ότι είμαστε στο σωστό μέρος, στην σωστή ώρα και στην πιο κατάλληλη στιγμή, για να αφεθούμε στη ζωή μας επιτέλους. Να νοιαστούμε πραγματικά και να αγαπήσουμε τους εαυτούς μας και τους γύρω μας και τέλος να συγχωρέσουμε τα λάθη και τις αδυναμίες τις δικές μας και των άλλων. Όταν δοκιμάζουμε να συγχωρήσουμε, όλα γύρω μας απελευθερώνονται και γινόμαστε και πάλι εμείς κυρίαρχοι της ζωής μας, νικώντας λύκους και φοβερούς δράκους.
Όταν εμπιστευτούμε τη ζωή μας, λυτρωνόμαστε από όλους τους φόβους, τις ανασφάλειες και τις δυσκολίες μας και τότε αυτή γεμίζει με αγάπη και θαύματα. Όταν εμπιστεύεσαι τη ζωή σου….τότε ζεις!
Αν σας άρεσε το άρθρο κοινοποιήστε το και μοιραστείτε το με τους φίλους σας!
Σας ευχαριστούμε για την επίσκεψη.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου