Όστερ: Ερωτευόμαστε «Αυτή η ουσία της ζωής στην οποία μερικές φορές αναφερόμαστε ως ψυχή επικοινωνεί πάντοτε με τον άλλο με τα μάτια»

«ΤΑ ΚΟΡΜΙΑ ΜΕΤΡΑΝΕ, ΒΕΒΑΙΑ -μπορεί να μετρούν περισσότερο από όσο είμαστε διατεθειμένοι να παραδεχτούμε-, δεν ερωτευόμαστε όμως κορμιά, ερωτευόμαστε ο ένας τον άλλον και, αν ένα μέρος από αυτό που είμαστε περιορίζεται σε σάρκα και οστά, υπάρχει ένα εξίσου μεγάλο κομμάτι για το οποίο τα πράγματα δεν είναι έτσι. ΟΛΟΙ ΤΟ ΞΕΡΟΥΜΕ ΑΥΤΟ, ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΟΜΩΣ που πηγαίνουμε πέρα από τον κατάλογο των επιφανειακών ιδιοτήτων και εικόνων, τα λόγια αρχίζουν να μας εγκαταλείπουν, να συντρίβονται σε μυστικιστική σύγχυση και νεφελώδη άυλα μεταφορικά σχήματα. ΜΕΡΙΚΟΙ ΤΟ ΑΠΟΚΑΛΟΥΝ ΑΥΤΟ ΦΛΟΓΑ της ύπαρξης. Άλλοι το αποκαλούν εσωτερική σπίθα ή εσωτερικό φως του εαυτού μας. Και άλλοι αναφέρονται σε αυτό ως φλόγα της ατομικότητας.

ΟΙ ΟΡΟΙ ΠΑΝΤΟΤΕ ΑΝΤΛΟΥΝ από εικόνες θερμότητας και φωτός, και αυτή η δύναμη, αυτή η ουσία της ζωής στην οποία μερικές φορές αναφερόμαστε ως ψυχή επικοινωνεί πάντοτε με τον άλλο με τα μάτια. Ασφαλώς οι ποιητές μας έχουν δίκιο όταν επιμένουν σε αυτό το σημείο».


Απόσπασμα από το βιβλίο του Πολ Όστερ, Η Νύχτα των Χρησμών, εκδ. Ζαχαρόπουλος.


 Ο Πολ Όστερ (3 Φεβρουαρίου 1947) είναι Αμερικανός συγγραφέας. Στα βιβλία του χρησιμοποιεί συχνά την αστυνομική ιστορία για να αναζητήσει υπαρξιακά θέματα και ερωτήσεις γύρω από την ταυτότητα, δημιουργώντας έτσι το δικό του μεταμοντέρνο στυλ γραφής. Από τα πιο γνωστά βιβλία του είναι Η Τριλογία της Νέας Υόρκης (Γυάλινη Πόλη, Το Κλειδωμένο Δωμάτιο, Φαντάσματα), Λεβιάθαν, Ίλιγγος.

Αν σας άρεσε το άρθρο κοινοποιήστε το και μοιραστείτε το με τους φίλους σας!
Σας ευχαριστούμε για την επίσκεψη.

Share on Google Plus

About Unknown