Και σκέφτομαι: Τα παιδιά χαίρονται να παίζουν, οι μεγάλοι έχουν ξεχάσει να χαίρονται.
~Τα παιδιά εκφράζουν τα συναισθήματά τους, οι μεγάλοι έχουν κλειστεί στον εαυτό τους.
~Τα παιδιά δεν παίρνουν τα πάντα στα σοβαρά, οι μεγάλοι είναι σοβαροφανείς.
~Τα παιδιά έχουν έμφυτη την περιέργεια να ψάξουν και να ανακαλύψουν, οι μεγάλοι ακολουθούν μηχανικά και υπνωτισμένα την περιγραφή του κόσμου που τους δόθηκε.
~Τα παιδιά όταν θυμώνουν, μετά από λίγη ώρα το ξεχνάνε. Οι μεγάλοι πίνουν το δηλητήριο της μνησικακίας και μετά ελπίζουν ότι έτσι θα «σκοτώσουν» τον άλλο.
~Τα παιδιά εκφράζουν τις επιθυμίες και τις ανάγκες τους, οι μεγάλοι τις καταπιέζουν.
~Τα παιδιά έχουν θάρρος, οι μεγάλοι φοβούνται μην…
~Τα παιδιά λειτουργούν με αθωότητα. Οι μεγάλοι με δόλο.
~Τα παιδιά δεν γεννιούνται κρίνοντας. Οι μεγάλοι; ρατσιστές.
~Τα παιδιά λειτουργούν περισσότερο με τα θέλω της καρδιάς, οι μεγάλοι με τα πρέπει του μυαλού.
~Τα παιδιά αποδέχονται και αγαπούν γιατί έτσι νιώθουν. Οι μεγάλοι αγαπούν υπό όρους.
Και ερωτώ, ποια είναι πιο φυσική συμπεριφορά; Γιατί προσπαθούμε να φέρουμε αυτά τα πλάσματα στα μέτρα μας; και στην τελική, ποιος είναι ώριμος και ποιος ανώριμος;
Αν σας άρεσε το άρθρο κοινοποιήστε το και μοιραστείτε το με τους φίλους σας!
Σας ευχαριστούμε για την επίσκεψη.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου