Πώς να διεκδικώ κάποιες συγκεκριμένες αξίες και δικαιώματα, όταν μέσα μου ακόμα επικρατεί πόλεμος; όταν δεν έχω συμφιλιώσει ούτε καν τα δικά μου κομμάτια; όταν μέσα μου βράζει ο θυμός, η οργή, η αγανάκτηση; όλα αυτά είναι ιαχές πολέμου, δεν έχουν ΚΑΜΙΑ σχέση με την ειρήνη. Βλέπεις στην τηλεόραση τα θύματα πολέμου και τις καταστροφές, και αμέσως διαμαρτύρεσαι, ζητάς ειρήνη! Σε πέντε λεπτά βέβαια έχεις κηρύξει «πόλεμο» με την/τον σύντροφο σου ή το γονιό σου. Φυσικά επειδή φταίνε εκείνοι. Να τα λέμε κι αυτά. Σε ένα πόλεμο ποτέ δεν φταίμε εμείς.
Δεν θέλεις τους πολέμους, όμως μπορείς πολύ εύκολα να γίνεις εριστικός ή βίαιος. Παρατήρησε πολλές φορές διαδηλωτές που φωνάζουν υπέρ της ειρήνης. Ποια ειρήνη; Η ύπαρξή τους κραυγάζει ΠΟΛΕΜΟ, και μάλιστα ακούγεται πολύ πιο δυνατά από αυτό που λέει το στόμα τους. Γι’ αυτό σας λέω, ντρέπομαι. Ας κοιτάξουμε να κάνουμε ειρήνη πρώτα με τους ανθρώπους στο περιβάλλον μας, και βασικά με τον εαυτό μας.
Αν σας άρεσε το άρθρο κοινοποιήστε το και μοιραστείτε το με τους φίλους σας!
Σας ευχαριστούμε για την επίσκεψη.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου