Δεν ξέρω ποια έθνη ενώθηκαν χτες, μάλλον δεν θα ήταν πολλά, γιατί υπήρχε μόνο ένας εκπρόσωπός τους. Βέβαια στην αρχή υπήρχαν και μερικοί άλλοι, αλλά μετά έφυγαν, δεν ξέρω γιατί, μάλλον είδαν πόσο συντονισμένοι ήμασταν εμείς οι εθελοντές και καταλάβαν ότι δεν χρειάζονται. Εκτός από τον εκπρόσωπο των ΗΕ, υπήρχαν εκεί καμιά 15αριά πιτσιρίκια από τη νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ (ναι, υπάρχει νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ, κι εμείς γελάσαμε πολύ όταν το μάθαμε), μερικοί Αθηναίοι εθελοντές, μια κοπέλα που ήρθε μόνη της από τις ΗΠΑ για να βοηθήσει τους πρόσφυγες και εγώ και δύο αναρχικοί φίλοι μου, που μάλλον βαρέθηκαν να σπάνε βιτρίνες και ήρθαν να παίξουν ανθρώπινο τέτρις -ήτοι να χωρέσουν 2000+ άτομα σε ένα χώρο που κανονικά δεν χωρούσε ούτε τους μισούς. Ευτυχώς που άνοιξαν μόνο ένα κτήριο, γιατί αν είχαν ανοίξει κι άλλα θα χωρούσαν πιο άνετα και δεν θα είχε τόσο ενδιαφέρον το παιχνίδι.
Επειδή όπως προείπα οι έλληνες είμαστε πολύ φιλόξενος λαός, δίναμε στο κάθε ανθρώπινο τουβλάκι από ένα στρώμα γιόγκα μήπως και πιαστεί και θέλει να ευθυγραμμίσει λίγο τα τσάκρας του, μία κουβερτούλα τύπου στρατού, ένα μπουκάλι νερό ΜΕΓΑΛΟ και ένα κρουασάν. Χλίδα δηλαδή. Στην αρχή είχαμε και κάτι γιατρούς, αλλά μετά είδαμε ότι δεν πέθαινε κανείς οπότε έφυγαν γιατί η φάση δεν είχε fun.
Μέχρι τις 9 που άρχισαν και κατέφθαναν τα λεωφορεία με τους πρόσφυγες ήταν λίγο βαρετά, οπότε εγώ και οι φίλοι μου σαχλαμαρίζαμε και αναλύαμε το οξύμωρο της ύπαρξης “νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ”. Αλλά όταν ρωτήσαμε τη νεολαία ΣΥΡΙΖΑ γιατί υπάρχει μας είπαν ότι αν δεν είχαμε ΣΥΡΙΖΑ και είχαμε το Σαμαρά μάλλον τους πρόσφυγες θα τους έπνιγαν στο Αιγαίο και έτσι δεν θα μπορούσαμε να δείξουμε πόσο φιλόξενοι είμαστε -και θα χάναμε και μια φοβερή παρτίδα τέτρις. Οπότε μετά ήμασταν κι εμείς πολύ χαρούμενοι που έχουμε ΣΥΡΙΖΑ.
Μετά άρχισαν να έρχονται τα πρώτα λεωφορεία κι εμείς αρχίσαμε με φοβερό συντονισμό να καταγράφουμε και να τοποθετούμε τα ανθρώπινα τουβλάκια στο χώρο φιλοξενίας και εκεί ξεκίνησε το fun. Εγώ προσωπικά ένοιωσα πολύ ωραία που είχα μπροστά μου εκατοντάδες ανθρώπους στοιχισμένους να με κοιτούν με προσμονή -μη καταλαβαίνοντας προφανώς ότι είμαι μια άσχετη που είδε φως και μπήκε και όχι κάποια εκπρόσωπος της ΕΕ- να τους κάνω νόημα πότε μπορούν να περάσουν μέσα στο χώρο. Ήτανε βέβαια λίγο ταλαιπωρημένοι, ιδίως οι γέροι με τα μπαστούνια και τα μωρά που έκλαιγαν, και αναγκαζόμασταν να τους βοηθήσουμε να κουβαλήσουν μωρά-μπαγκάζια-γέρους στις σκάλες αλλά και πάλι, ήταν ωραία που ένοιωσα κι εγώ τι σημαίνει εξουσία και φιλανθρωπία, αν και μου χάλασε το μανικιούρ.
Είχαμε και τα προβλήματά μας, φυσικά, αλλά αυτό έκανε πιο ενδιαφέρουσα τη φάση. Ας πούμε, ανέβασα πάνω μια γυναίκα-τουβλάκι με ένα μωρό στα χέρια που μου λιποθύμησε και ευτυχώς πετάχτηκε μια εθελόντρια κυρία και τη συγκρατήσαμε μη σκάσει σαν καρπούζι στο τσιμέντο μαζί με το μωρό και μας χαλάσει το παιχνίδι. Τα μωρά επίσης δεν ήταν πολύ βολικά τουβλάκια γιατί κουνιόντουσαν και μας χαλούσαν τη χωροταξία -όχι τα βρέφη, αυτά ήταν στις αγκαλιές των μαμάδων τους, τα πιο μεγάλα ήταν το πρόβλημα. Τα τουβλάκια με τα αναπηρικά καροτσάκια είχαν μπόνους πόντους για τον έξτρα βαθμό δυσκολίας γιατί έπρεπε α) να βρούμε τρόπο να τα ανεβάσουμε από δυο ορόφους σκάλες και β) να βολέψουμε το καροτσάκι ανάμεσα στα στρωματάκια γιόγκα.
Κάποια από τα παιδιά εκεί απορούσαν που μερικά ανθρώπινα τουβλάκια ήταν αχάριστα και δεν ήθελαν να καθίσουν εκεί που τους βάζαμε, με αποτέλεσμα να μη συμπληρώνονται σωστά οι σειρές και να χάνουμε πόντους. Μερικά τουβλάκια, πάντως, ήταν πολύ περίεργα και μας ρωτούσαν πού είναι τα δωμάτια -μετά μάθαμε ότι μέσα στην τιμή της μεταφοράς στην ελλάδα τους έχουν πει ότι θα έχουν και δωμάτιο. Μια κοπέλα από τη Συρία είχε πολύ πλάκα γιατί μας ρώτησε πού μπορεί να κάνει μπάνιο. Άλλοι, ρωτούσαν πότε θα φύγουν για τη γερμανία και άλλες χώρες -δεν καταλαβαίνω γιατί κανείς δεν ήθελε να μείνει εδώ, αφού όπως τους δείξαμε είμαστε πολύ φιλόξενος λαός εμείς οι έλληνες.
Στις 5:30 το πρωί που τελείωσαν να έρχονται τα λεωφορεία με τους ανθρώπους -επιτέλους, γιατί η πίστα είχε εξαντληθεί και θα χάναμε πολλούς πόντους- υπήρχαν γύρω στους 150-200 ανθρώπους που είχαν ξαπλώσει έξω από το χώρο φιλοξενίας, στα πεζοδρόμια, που ομολογουμένως ήταν σαφώς καλύτερα από την αίθουσα με τα 2000 στοιβαγμένα άτομα που είχαν να πλυθούν από τότε που έφυγαν από τις χώρες τους. Ρώτησα, λοιπόν, αν μπορούμε να τους μοιράσουμε τις κουβέρτες που είχαν περισσέψει, αλλά μου είπαν ότι δεν θέλουν να τους αφήσουν έξω γιατί το πρωί θα έρθουν τα κανάλια και θα τους δουν να κοιμούνται στο δρόμο και θα νομίζουν μετά οι ξένοι ότι δεν είμαστε και τόσο φιλόξενοι και θα χαλάσει ο τουρισμός στα υπέροχα νησιά μας που σαν κι αυτά δεν έχει.
Εγώ το βρήκα αυτό πολύ λογικό, αλλά ο ένας αναρχικός φίλος μου, μάλλον επειδή είχαν περάσει πολλές ώρες που δεν είχε σπάσει κάτι και ένοιωθε εκνευρισμό, είπε στη συντονίστρια του ΣΥΡΙΖΑ ότι είναι απαράδεκτο να μην δίνουν κουβέρτες στους ανθρώπους μόνο και μόνο επειδή είναι κατά του κανονισμού και τι σκατά κανονισμός τέλος πάντων είναι αυτός, οπότε έγινε μια μανούρα και φύγαμε και εμείς και κάτι κύριοι από το Ιράκ που είχαν έρθει να μας παρακαλέσουν να τους δώσουμε δυο κουβέρτες γιατί είχαν μωρά έξω. Όπως φεύγαμε, ο ένας κύριος μου μίλησε ελληνικά, και του είπα να μπουν μέσα, να τους καταγράψουν, και μετά να πάρουν τις κουβέρτες τάχα μου ότι πάνε βόλτα και να ξαναβγούν -εμείς οι έλληνες εκτός από πολύ φιλόξενοι είμαστε και πολυμήχανοι. Όμως αυτός ήταν πολύ ακατάδεχτος και είπε ότι από αυτή τη γυναίκα δεν θα έπαιρνε κουβέρτα ακόμη και να έβγαινε έξω και τις μοίραζε. Αλλά έτσι είναι οι άνθρωποι, τους χαρίζεις γάιδαρο και τον κοιτάνε στα δόντια.
Για να προλάβω τους κακοπροαίρετους και τα κανάλια, η πίστα τέτρις/ χώρος φιλοξενίας δεν έμοιαζε με το Άουσβιτς -στο Άουσβιτς απ' ότι έχω δει είχαν κρεβάτια. Επίσης, εμείς τους αριθμούς δεν τους τους κάναμε τατουάζ, τους γράφαμε σε χαρτί. Η άλλη διαφορά είναι ότι εμείς δεν θα τους ρίξουμε αέρια (μάλλον, δεν έχει αποφασίσει ακόμα η Ευρώπη), αλλά αν παραμείνουν για καιρό εκεί δε θα χρειαστεί, με 2000 άτομα στοιβαγμένα σε ένα χώρο με 2 τουαλέτες και καμία ντουζιέρα, το μέρος έμοιαζε με θάλαμο αερίων από μόνο του. Βέβαια, επειδή οι έλληνες είμαστε πολύ φιλοξενοι, αύριο θα έρθουν να τους φτιάξουν τουαλέτες, έτσι είπαν οι νεολαίοι του ΣΥΡΙΖΑ και ο εκπρόσωπος των ΗΕ.
Μια εθελόντρια μου είπε ότι μπροστά στον άλλο χώρο φιλοξενίας (δεν ξέρω αν παίζουν και εκεί ανθρώπινο τέτρις), το Ελληνικό είναι σαν τον Αστέρα της Βουλιαγμένης. Αισθάνομαι πολύ πράουντ που είμαι Ευρωπαία.
πηγη:via Dimitra Marina
Αν σας άρεσε το άρθρο κοινοποιήστε το και μοιραστείτε το με τους φίλους σας!
Σας ευχαριστούμε για την επίσκεψη.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου