2.000 χρόνια πριν ο Επίκτητος είχε πει: «οι άνθρωποι ταράζονται όχι από αυτά που συμβαίνουν αλλά από την άποψή τους για αυτά που συμβαίνουν.»
Kαι η μοντέρνα ψυχολογία αναφέρει πως ο τρόπος με τον οποίον αντιδρά κανείς στο γεγονός, καθορίζεται κατά κύριο λόγο από την άποψη που έχει για κάποιο γεγονός και όχι από το ίδιο το γεγονός. Άρα, μήπως τελικά εμείς με την σκέψη μας δίνουμε σε ότι μας συμβαίνει μεγαλύτερη σπουδαιότητα από αυτήν που πραγματικά έχει; Μήπως τελικά δίνουμε στο γεγονός περισσότερη δύναμη από ότι πρέπει ή αξίζει, μήπως του επιτρέπουμε να καθορίζει πόσο μακριά μπορούμε να φτάσουμε, ή πόση προσπάθεια μπορούμε να κάνουμε για να ανακαλύψουμε τις δυνατότητες μας και να πιάσουμε τα όνειρά μας; Μήπως;
Να δοκιμάσουμε όμως, να κάνουμε κάτι διαφορετικό και αποτελεσματικό; Να δώσουμε μια ολιγόλεπτη άδεια στις σκέψεις μας και να κάνουμε ένα μικρό διάλειμμα από το χάος που επικρατεί στην καθημερινή μας ρουτίνα; Ξέρω, ξέρω… έχουμε τόσα πράγματα να κάνουμε κάθε μέρα. Να φροντίσουμε τα αγαπημένα μας άτομα, να ανταπεξέλθουμε στις δυσκολίες τις καθημερινότητας, να πετύχουμε τους στόχους μας, να ξεπεράσουμε τις ανασφάλειές μας κτλ κτλ. Όμως αν δεν χαλαρώσουμε τις σκέψεις μας, αν δεν καταφέρουμε να καταλάβουμε τι γίνεται στον εσωτερικό μας κόσμο και αν δεν αποστασιοποιηθούμε, έστω για λίγο, από όλα αυτά που μας βασανίζουν, τότε θα “κάψουμε φλάντζα”.
Δεν υπάρχουν προβλήματα χωρίς λύσεις. Συνήθως είναι οι λύσεις που βρίσκουμε, που φέρνουν περισσότερα προβλήματα. Δεν υπάρχει ζωή χωρίς πόνο. Το να υποφέρουμε όμως είναι επιλογή. Δεν υπάρχει ηρεμία και γαλήνη έξω από εμάς. Υπάρχει μόνο μέσα μας. Οι σκέψεις μας είναι εκείνες που δημιουργούν την πραγματικότητά μας, καθορίζουν τη διάθεσή μας και είναι ο θεμέλιος λίθος της ευτυχίας και της επιτυχίας μας. Γι αυτό το λόγο χρειάζεται να τις παρατηρούμε με προσοχή και να τις ταξινομούμε εποικοδομητικά, να βλέπουμε δηλαδή αν μας πάνε προς την κατεύθυνση που θέλουμε ή μας πάνε 200 βήματα πίσω.
Ίσως να είναι δύσκολο –τουλάχιστον στην αρχή- να βλέπουμε πως κάθε τέλος σηματοδοτεί μια νέα αρχή, πως κάθε δυσκολία μας κάνει πιο δυνατούς, πως κάθε λάθος ή κάθε απογοήτευση, μας κάνει πιο σοφούς. Αυτή η μοναδική, απίστευτη ικανότητα του ανθρώπου να δημιουργεί μη χρήσιμες και μη εξυπηρετικές σκέψεις, μας οδηγεί τις περισσότερες φορές να κινούμαστε θολωμένοι και απορροφημένοι από αυτές χωρίς σκοπό, χωρίς στόχο και μας κάνει να μην απολαμβάνουμε την ίδια τη ζωή.
Δεν μπορούμε να ελέγχουμε όλες τις καταστάσεις στη ζωή. Είναι μάταιο να το προσπαθούμε και μέσα από αυτό να παραμελούμε όλα όσα μπορούμε να κάνουμε, που θα μας φέρουν χαρά και ευχαρίστηση. Δεν μπορούμε να επιλέξουμε τις καταστάσεις και τα γεγονότα και δεν μπορούμε να επιλέξουμε τις συμπεριφορές και τις αντιδράσεις των ανθρώπων, όπως ακριβώς δε μπορούμε να επιλέξουμε και τον καιρό. Αυτό όμως που μπορούμε να επιλέξουμε, είναι οι σκέψεις που θα κάνουμε πάνω σε αυτά. Αυτές θα μας οδηγήσουν στο να είμαστε ή στο να μην είμαστε θύματα όλων αυτών.
Μήπως ήρθε ο καιρός να επιλέξουμε τον τρόπο με τον οποίο θα αντιδρούμε σε ατυχείς καταστάσεις και γεγονότα, δηλαδή, να αρχίζουμε να τα βλέπουμε σαν ευκαιρίες βελτίωσης και εξέλιξης αντί για κατάρες;
Στην αρχή μπορεί να είναι δύσκολο να δούμε τα πράγματα με αυτό τον τρόπο. Όμως με την πρακτική και την εξάσκηση γίνεται. Και για να μείνει κανείς πιστός στην πρακτική και στην εξάσκηση, θα πρέπει να δεσμευτεί πως δε θέλει να ζει τις ίδιες καταστάσεις ξανά και ξανά. Και θα τις ζει αν δεν καταφέρει να έχει καλές σχέσεις με τις σκέψεις του και τα συναισθήματα που απορρέουν από αυτές.
Αν σας άρεσε το άρθρο κοινοποιήστε το και μοιραστείτε το με τους φίλους σας!
Σας ευχαριστούμε για την επίσκεψη.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου