Ενα πλεόνασμα-μαμούθ, που σύμφωνα με τις χθεσινές ανακοινώσεις του ινστιτούτου Ifo θα σημειώσει φέτος νέο ρεκόρ όλων των εποχών και θα (ξανα)γίνει το μεγαλύτερο στον κόσμο ξεπερνώντας και αυτό της Κίνας – μιας χώρας με σχεδόν εικοσαπλάσιο πληθυσμό!
Για την ακρίβεια, το Ifo λέει πως το πλεόνασμα θα φτάσει φέτος τα 278 δισεκατομμύρια ευρώ, κυρίως λόγω της ισχυρής ζήτησης από άλλες ευρωπαϊκές χώρες, αλλά και της χαμηλότερης του αναμενόμενου εσωτερικής ζήτησης στη Γερμανία. Το ινστιτούτο ανακοίνωσε πως το γερμανικό πλεόνασμα θα ισοδυναμεί με περίπου το 8,9% του ΑΕΠ, πράγμα που σημαίνει ότι θα παραβιάσει και πάλι το ανώτατο όριο του 6% που συνιστά η Ευρωπαϊκή Επιτροπή.
Τι ζητούν από το Βερολίνο
Ως γνωστόν τόσο η Κομισιόν όσο και η Ουάσινγκτον αλλά και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο έχουν επανειλημμένως ζητήσει από το Βερολίνο να πράξει τα δέοντα για να αυξήσει την εγχώρια ζήτηση και τις εισαγωγές, ώστε να μειωθούν οι οικονομικές ανισορροπίες στο εσωτερικό της ευρωζώνης, αλλά και παγκοσμίως, και να ενισχυθεί η αναιμική παγκόσμια ανάπτυξη.
Ομως το αυτί των Γερμανών και ιδιαίτερα του Βολφγκανγκ Σόιμπλε δεν ιδρώνει, καθώς η συγκεκριμένη οικονομική «ανωμαλία» αποτελεί στρατηγική επιλογή της χώρας στην προσπάθειά της να μετατρέψει την οικονομική ηγεμονία σε πολιτική – αφού στην πράξη το πλεόνασμα τροφοδοτείται από τα ελλείμματα των φτωχότερων εταίρων της, με αποτέλεσμα η Γερμανία να «μαζεύει όλο το χαρτί» και να επιβάλει τους όρους της!
Γι’ αυτό και το Βερολίνο επιμένει να απορρίπτει τις επικρίσεις λέγοντας πως έχει ήδη κάνει ό,τι μπορεί για να αυξήσει την εγχώρια ζήτηση, αυξάνοντας τον κατώτατο μισθό και τις συντάξεις: χθες μάλιστα, μιλώντας στη γερμανική Βουλή όπου ξεκίνησε η συζήτηση για τον επόμενο προϋπολογισμό, ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών επέμεινε πως όχι μόνο αυξάνει τις κρατικές δαπάνες, αλλά εφαρμόζει και όλα τα άλλα μέτρα που διαθέτει για να τονώσει την εγχώρια ζήτηση!
«Καμία άλλη χώρα στην Ευρώπη δεν δαπανά περισσότερα για επενδύσεις απ’ ό,τι η Γερμανία (…) Επειδή κάποιες χώρες στην Ευρώπη αναλαμβάνουν περισσότερο χρέος, αυτό δεν σημαίνει ότι επενδύουν περισσότερα» υποστήριξε ο εμμονικός κ. Σόιμπλε. Η μόνη «υποχώρηση» που έκανε ήταν να δηλώσει ότι «υπάρχει κάποιο περιθώριο» για περικοπές φόρων, αλλά κι αυτό μετά τις ομοσπονδιακές εκλογές του 2017…
Η πραγματικότητα βέβαια είναι πολύ διαφορετική: η Γερμανία εδώ και δεκαπέντε χρόνια έχει ουσιαστικά «παγώσει» (με την περιβόητη «Ατζέντα 2010») μισθούς και συντάξεις, ενώ η θρησκευτική σχεδόν προσήλωσή της στους ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς βάζει «ταβάνι» στις κρατικές δαπάνες και τελικά συμπιέζει -σε συνδυασμό πάντα με τις πολύ χαμηλές παραγωγικές επενδύσεις από πλευράς των γερμανικών επιχειρήσεων και των «λεφτάδων» της ελίτ, που προτιμούν να «παρκάρουν» τα δισεκατομμύριά τους σε εξωτικά παράγωγα και φορολογικούς παραδείσους αντί να τα ξαναρίχνουν στην αγορά- την καταναλωτική δύναμη του μέσου Γερμανού εργαζόμενου.
Αλλωστε τα επιχειρήματα του κ. Σόιμπλε καταρρίπτονται από τα ίδια τα στοιχεία που παρουσίασε χθες το υπουργείο του, από τα οποία προκύπτει ότι η εγχώρια ζήτηση μειώθηκε τον Ιούλιο κατά 0,3%, ενώ αντίθετα οι ξένες παραγγελίες αυξήθηκαν κατά 2,5%, με την (πολιτικά αποκαλυπτική) ζήτηση από τα κράτη-πελάτες της ευρωζώνης να αυξάνεται μάλιστα κατά 5,9%…
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου