Ένα απ’ τα πιο θλιβερά θεάματα της σύγχρονης εποχής είναι οι νέοι άνθρωποι που σκέφτονται, μιλάνε και φέρονται σαν παλιόγριες. Αυτοί που όταν ανοίγουν το στόμα τους, σε κάνουν να νιώθεις ότι ακούς την αμόρφωτη γιαγιά τους, τον χουντικό παππού τους, τον καταπιεστικό πατέρα και τη συντηρητική μάνα τους, όλους σε μία σουρεάλ σύνθεση με επικάλυψη μοντέρνου πάθους και διαχρονικής μικρόνοιας. Αυτό το παραληρηματικό βίντεο με την Ειρήνη Μερκούρη να ωρύεται μιλώντας για Χριστούς, αντίχριστους, άθεους, τον Κύριό μας, την ορθοδοξία, την πίστη, τις αιρέσεις, τη μασονία, το σκότος, το κακό και τους σατανάδες, μου προκάλεσε χοντρό γέλιο, αλλά και μια βαθιά, απύθμενη θλίψη. Γιατί μπορεί να πρόκειται για μια ξεχασμένη, αγράμματη, λαϊκή μπουζουξού, αλλά παράλληλα πρόκειται για έναν ΝΕΟ ΑΝΘΡΩΠΟ ΡΕ ΠΟΥΤΗ ΜΟΥ, μια κοπέλα που ζει στο 2015, σε μια εποχή που ο πολύπλευρος και συνεχής καταιγισμός γνώσης και πληροφορίας δεν δικαιολογεί τέτοια μεσαιωνικά πνεύματα, τέτοια σκοταδιστικά ξεσπάσματα μίσους, άγνοιας και σαχλαμάρας. Οι περισσότεροι θα γελάσετε, αλλά ελπίζω να σας βάλει και σε σκέψεις αυτό που θα δείτε.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου