Ο Γιώργος έκανε δώρο στην Άννα τριήμερο- έκπληξη στο Παρίσι;
H Άρτεμις έλαβε το μονόπετρο στο ρομαντικό εξοχικό του Πέτρου;
Τα ξαδέρφια σου δείπνησαν σε υπέρ-κυριλλέ εστιατόριο;
«Κι εμένα ο δικός μου, τίποτα…», θα σκεφτείς όλο παράπονο, βράζοντας από τα νεύρα και κοιτώντας τον με μισό μάτι να παίζει παιχνίδια στο tablet του, χωμένο στον καναπέ σας.
Στοπ.
Δεν άλλαξε ο σύντροφός σου. Εσύ άλλαξες. Εκείνος, ήταν πάντα έτσι…
Άλλαξε, το ότι έβγαλες τα διαστρεβλωτικά γυαλιά του έρωτα και βλέπεις, πλέον τον πρίγκιπά σου, ως βάτραχο.
Kι όμως, τον αδικείς…!
Όταν πρωτο… ερωτευόμαστε, πετάμε στα ουράνια, ευχαριστούμε για το θείο δώρο που μας έτυχε και γυρνάμε παντού με ένα χαμόγελο που φωνάζει «ΕΡΩΤΕΥΤΗΚΑ» !
Το αντικείμενο του πόθου μας φαντάζει συγκλονιστικό, υπέροχο, ψηλά, σε ένα βάθρο.
Κάθε μικροπαραξενιά του φαντάζει χαριτωμένη ιδιαιτερότητα και μοναδικότητα.
Μας αρκεί το να είμαστε γύρω του, πάνω του, δίπλα του και να τον ακούμε να μιλάει.
Αναπτύσσουμε εξάρτηση από το αντικείμενο του πόθου μας, όπως τα βρέφη με τον φροντιστή τους. Δενόμαστε μαζί του και μεθάμε από έρωτα… ώσπου, αρχίζουμε να μην καρδιοχτυπάμε κάθε φορά που τον συναναστρεφόμαστε ή ακούμε τη φωνή του.
Η καθημερινή επικοινωνία και τριβή δυο ανθρώπων συχνά οδηγούν στη ρουτίνα και τα μικροπροβλήματα φθείρουν σε κάποιο βαθμό τη σχέση. Καθώς ο καιρός περνά, δενόμαστε κι έτσι, προκύπτουν πολλές μικρές ή μεγαλύτερες διαφωνίες.
Είναι, ωστόσο οι σχέσεις καταδικασμένες στη ρουτίνα και στον χωρισμό;
Η σχέση σκοτώνει πάντα τον έρωτα;
Η συγκατοίκηση φέρνει προβλήματα;
Είναι όλα τα ζευγάρια δυστυχισμένα;
Μάλλον όχι…
Και μιας και γύρω μας υπάρχουν ζευγάρια που μετά από χρόνια κατορθώνουν να παραμένουν ερωτευμένα, πάρε μια ανάσα και σκέψου…
Έρωτας δεν είναι μόνο τα λουλούδια και τα μονόπετρα.
Δεν είναι τα ακριβά εστιατόρια και τα τριήμερα σε χλιδάτα ξενοδοχεία.
Έρωτας δεν είναι, αναγκαία, το να γεμίσει το δωμάτιο ροδοπέταλα για μια ρομαντική βραδιά, ούτε το να σου πάρει ακριβό κόσμημα στην επέτειο.
Ο άντρας που σε αγαπάει και θέλει να σε φροντίζει, προφανώς θα φερθεί ρομαντικά, ενίοτε. Όμως, όλα αυτά τα… «ρομαντικά», παραμένουν ψυχρά όταν δε συνοδεύονται από το ανάλογο συναίσθημα.
Χάνεις την ουσία, αν μετράς τον σύντροφό σου από τα υλικά αγαθά που σου παρέχει, ή αν θυμώνεις που δεν είναι όσο ρομαντικός θα ήθελες. Γιατί, το συναισθηματικό κενό, δε γεμίζει με κοσμήματα και λουλούδια. Δεν έχουν αξία τα τριήμερα και τα δώρα αν βαριέσαι τον άνθρωπο που έχεις πλάι σου. Αν δεν τον εκτιμάς.
Ο άντρας που σε αγαπάει, θέλει να μιλήσει σε σένα πρώτα απ’ όλους και να σου πει τι του συνέβη στη δουλειά.
Θα παρηγορήσει εσένα, όταν έχεις νεύρα από τη δουλειά.
Ένας άντρας που σε αγαπάει, θα σε σκεπάσει όταν σε πάρει ο ύπνος στον καναπέ.
Θα τρέξει να σου πάρει φάρμακα όταν αρρωσταίνεις και θα μουρμουρίζει όταν σε δει χωρίς μπουφάν στο κρύο.
Θα αγοράσει τον αγαπημένο σου χυμό από το super market και θα σε ρωτήσει τι ταινία θα σου έφτιαχνε το κέφι.
Θα καταλάβει πότε βαριέσαι και πότε θες να σκάσεις στα γέλια, ακόμη και όταν είστε με κόσμο.
Να τερματίζει την πίστα του αγαπημένου του παιχνιδιού στο i-pad και να πανηγυρίζει σαν παιδί, δίνοντάς σου δυο φιλιά στα μάγουλα.
Να είναι ο εαυτός του μαζί σου, χωρίς προσποιητές αποστάσεις.
Κι ακόμη κι αν υπάρχουν στιγμές που εύχεσαι να ήταν
πιο περιπετειώδης,
πιο ρομαντικός,
πιο εφευρετικός,
ακόμη και τις στιγμές που νιώθεις την καθημερινότητα και τη ρουτίνα βαριά στους ώμους σας, γύρνα και κοίταξέ τον…
Είναι πάντα εκεί,
πάντα δίπλα σου,
με μάτια που σε καταλαβαίνουν όσο κανείς,
χωμένος στον καναπέ σας,
με τη γνωστή φόρμα του
και τη ζεστή, ανοιχτή αγκαλιά του.
Συνηθισμένος άνθρωπος, όπως κι εσύ.
Αν σας άρεσε το άρθρο κοινοποιήστε το και μοιραστείτε το με τους φίλους σας!
Σας ευχαριστούμε για την επίσκεψη.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου