Ενώ, στην πραγματικότητα, δεν υπάρχει «υψηλότερο» επίπεδο συνείδησης (αυτό είναι μια εγωιστική ιδέα που βασίζεται στη σύγκριση) υπάρχουν, αναμφίβολα, διαφορετικοί τρόποι θεώρησης του κόσμου, με αποτέλεσμα, διαφορετικούς τρόπους ύπαρξης στον κόσμο - τρόποι ύπαρξης που μας ανοίγουν σε περισσότερη γαλήνη, αρμονία και ισορροπία, ακόμη και αν ο εξωτερικός κόσμος συνεχίζει να είναι ο ίδιος που ήταν πάντα. Γίνετε μια εσωτερική στροφή, μια παιδική συμπεριφορά..
Πώς ξέρουμε ότι πλησιάζουμε; Εδώ είναι 5 συμπεριφορές που θα τις έχετε αν πλησιάζετε.
1. Απώλεια ενδιαφέροντος για κουτσομπολιό
Όταν αρχίσουμε να ξυπνάμε, η αρνητικότητα γίνεται πολύ πιο αισθητή, ιδιαίτερα όταν εμφανίζεται με την μορφή του κουτσομπολιού. Δεν έχει πλέον την δύναμη να μας αποπλανήσει με τον τρόπο που το έκανε κάποτε. Μπορείς να ακούσεις το ΕΓΩ σου- την επίκριση και την ασυνείδητη ανάγκη να νιώσεις ανώτερος. Μπορείς επίσης να νιώσεις την δύναμη της βαρύτητας του κουτσομπολιού και την έλξη που ασκεί στους άλλους. Η διαφορά ανάμεσα σε κάποιον που αναφέρει γεγονότα, για κάποιον λόγο, και σε κάποιον που κουτσομπολεύει στην υπηρεσία του ΕΓΩ του, είναι αρκετά σαφής, και μπορεί να βρείτε τον εαυτό σας να συμμετέχει σε αυτό όλο και λιγότερο.
2. Απώλεια ενδιαφέροντος για τις βλαβερές συνήθειες
Η διαφορά μεταξύ βραχυπρόθεσμης και μακροπρόθεσμης ικανοποίησης αρχίζει να αποκαλύπτεται. Ορισμένα πράγματα που μας κάνουν να αισθανόμαστε «καλά» στην παρούσα στιγμή, δεν οδηγούν σε μια πιο ευτυχισμένη νοοτροπία μακροπρόθεσμα και αρχίζουμε να το συνειδητοποιούμε αυτό. Η ματαιότητα των πάντων από την ανησυχία (σε αντίθεση με την εποικοδομητική σκέψη), το πολύ φαγητό, την πολύ τηλεόραση, έχει αρνητική επίδραση στον νου μας και αυτό αρχίζει να γίνεται ξεκάθαρο.
3. Περισσότερη δουλειά (παιχνίδι), λιγότερο στρες
Κάνουμε περισσότερα σε λιγότερο χρόνο. Είμαστε πιο αποτελεσματικοί από ό, τι ήμασταν κάποτε, επειδή είμαστε περισσότερο παρόντες. Δεν αντιστεκόμαστε στην στιγμή, δεν σκεφτόμαστε τι πρέπει ή τι δεν πρέπει να κάνουμε, κάνουμε ακριβώς αυτό που χρειάζεται και το κάνουμε καλά. Υπάρχει μια εσωτερική αίσθηση «παιχνιδιού» που συνοδεύει τα περισσότερα πράγματα, η οποία διώχνει το άγχος και φέρνει περισσότερη χαρά στον εαυτό μας και τους γύρω μας.
4. Περισσότερη συνεργασία, λιγότερος ανταγωνισμός
Η ανάγκη να «αποδείξεις κάτι» στον εαυτό σου ή στους άλλους αρχίζει να μειώνεται, επειδή η τάση της σύγκρισης (εμφάνιση, εισόδημα, επίπεδο δεξιοτήτων ή γνώσεων) έχει μειωθεί. Οποιοδήποτε έργο ξεκινάτε, γίνεται πια ελεύθερος χρόνος, ακόμη και το έργο της ίδιας της ζωής. Επειδή υπάρχει λιγότερη ανάγκη να «κερδίσουμε», η συνεργασία αρχίζει να εμφανίζεται και συνειδητοποιούμε ότι η πράξη της βοήθειας προς τους άλλους, είναι επίσης πράξη βοήθειας προς τον εαυτό μας.
5. Εκτίμηση
Μετά την προηγούμενη συμπεριφορά, αν και δεν σταματούμε την επιδίωξη των στόχων μας, θα είμαστε λιγότερο επικεντρωμένοι στην «ευτυχία» που η ολοκλήρωσή τους θα μας φέρει. Αντίθετα, βρίσκουμε την ευτυχία στα μικρά πράγματα που πριν αντιλαμβανόμασταν μόνο σαν σκαλοπάτια που μας οδηγούν στον στόχο. Αρχίζουμε να παρατηρούμε τα καλά του κόσμου που ζούμε, μαζί με τα κακά και αυτή η εκτίμηση μας παρέχει την ενέργεια και το όραμα για να συνεχίσουμε το έργο της "διόρθωσης" του κόσμου και του εαυτού μας.
Αν σας άρεσε το άρθρο κοινοποιήστε το και μοιραστείτε το με τους φίλους σας!
Σας ευχαριστούμε για την επίσκεψη.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου