Ναι είναι κουραστικό να μην ξέρω τι έχεις στο μυαλό σου, είναι κουραστικό να βγάζω εγώ τα δικά μου συμπεράσματα, να βάζω στο στόμα σου λόγια που εγώ θέλω να ακούσω. Η αλήθεια λένε κρύβεται στις πράξεις. Ούτε κι εκεί κρύβεται. Για να είναι αληθινές οι πράξεις πρέπει να προέρχονται από αληθινές σκέψεις και αληθινά συναισθήματα, όχι ψευδαισθήσεις. Και δημιουργούμε εμείς τις ψευδαισθήσεις όταν παραποιούμε το νόημα των πράξεων ακριβώς λόγω της μη αντίληψης της αλήθειας.
Ασυνείδητα και αυτόματα δικαιολογούμε τις πράξεις μας και απολογούμαστε για τα συναισθήματά μας. Σε ποιόν απολογούμαστε; Μιλάμε στους φίλους μας για όσα επιλέξαμε να κάνουμε για να το ακούσουμε εμείς και να νιώσουμε λιγότερο ένοχοι. Ένοχοι γι’ αυτό που διαλέξαμε να ζήσουμε. Το οποίο σταδιακά μας πληγώνει. Πρέπει να το παραδεχτούμε. Να μην εθελοτυφλούμε. Ναι το έκανα. Έτσι ένιωσα, έτσι αντέδρασα. Τέλος, δεν χωρούν δικαιολογίες. Κρύβουμε την αλήθεια από τον ίδιο μας τον εαυτό για να μην πονέσουμε. Γιατί να αποφεύγουμε τον πόνο; Δεν είναι εχθρός μας, είναι σύμμαχος.
Ξέρουμε πολύ καλά τι προτάσσει η λογική μας, ξέρουμε πολύ καλά όταν το συναίσθημα του πόθου και του έρωτα δεν είναι αμοιβαίο, και αντ’ αυτού αντί να φύγουμε μένουμε. Μένουμε να το αλλάξουμε, να πιέσουμε να πάρουμε αυτό που θέλουμε και όταν δεν το καταφέρνουμε απογοητευόμαστε. Άνοιξε τα μάτια σου και δες γύρω σου, έχεις ό,τι χρειάζεσαι. Κι αν δεν το έχεις σημαίνει ότι δεν υπάρχει λόγος να το έχεις. Είσαι εδώ και ζεις. Θέλεις να λέγεσαι ώριμος και δυνατός; Τότε μην περιμένεις από κανέναν να σου αποκαλύψει την αλήθεια. Ούτε από τον σύντροφό σου με τον οποίο νιώθεις ερωτευμένος. Ψάξε μόνος σου. Οι φίλοι, σ’ αυτό το μονοπάτι εξερεύνησης της αλήθειας, είναι συνοδοιπόροι και όχι οδηγητές.
Άκου τους πάντες μα ακολούθα τον εαυτό σου. Μόνο έτσι θα γίνεις αυτό που είσαι. Η αλήθεια πονάει και ο πόνος ωριμάζει. Μη χάνεις ποτέ το χαμόγελό σου και προχώρα. Απαιτήσεις να έχεις μόνο από τον εαυτό σου. Μην περιμένεις να έρθουν όλα έτοιμα. Οι απαιτήσεις δημιουργούν προσδοκίες και η μη πραγμάτωση αυτών σε απογοητεύει. Να αποφεύγεις τον πόνο όταν ξέρεις ότι θα γίνουν τα ίδια, όταν ξέρεις ότι αυτό το έχεις ξαναζήσει. Για ποια ζωή μιλάμε όταν την γεμίζουμε με τις ίδιες εμπειρίες αλλάζοντας μόνο τα πρόσωπα; Μονάχα μην τον αποφεύγεις όταν πρόκειται να σου διδάξει κάτι καινούριο. Ο χρόνος και ο πόνος είναι κάτι παραπάνω από δύο έννοιες. Είναι δύο φίλοι σου.
Αν περιμένεις τον ένα και μοναδικό ιππότη, τον ένα και εξιδανικευμένο έρωτα, τότε ετοιμάσου να ζήσεις παραμύθια. Η ζωή όμως είναι τόσο αληθινή και απλή που είναι άδικο να την παραμυθοποιήσεις. Είναι τόσο ρεαλιστική για να είναι παραμυθένια. Όπως και ο έρωτας. Στον έρωτα μην προσθέτεις μόνο χαρές και όμορφες στιγμές, υπολόγιζε και στιγμές πόνου. Θα φτάσεις σε σημείο να τον ζήσεις όταν το στομάχι σου θα κλείσει, όταν θα κουλουριάζεις σαν μικρό παιδί ζητώντας από το υποκείμενο του πόθου σου να ξεδιψάσει το κορμί σου. Όταν θα περιμένεις…
Διάλεξε εσύ τη ζωή και μην αφήνεις κανέναν να διαλέγει για σένα. Μόνο να είσαι υπεύθυνος των επιλογών σου, μην αποφεύγεις τους κινδύνους. Ζήσε τον έρωτα, πόνεσε μέχρι να καείς στις ίδιες σου τις στάχτες και να ξαναγεννηθείς. Κοίταξε την αλήθεια κατάμουτρα και καλωσόρισε την. Ζήσε. Ανακάλυψε. Βρες τη χαρά στα μικρά πράγματα. Εκτίμησε την κάθε στιγμή. Κάθε βράδυ να ανυπομονείς να ζήσεις την επόμενη μέρα, είτε με τον έρωτα, είτε χωρίς αυτόν. Δεν είσαι ποτέ μόνος.
Αν σας άρεσε το άρθρο κοινοποιήστε το και μοιραστείτε το με τους φίλους σας!
Σας ευχαριστούμε για την επίσκεψη.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου