Και τα ποιήματα, τα γεμάτα θεωρίες ζωής, είναι συναισθήματα έντονα που έπρεπε να βρουν χώρο και υπόσταση σε κάτι βιβλία, σε λίγες κόλλες χαρτί, σε μερικά τετράδια, σε έναν υπολογιστή. Όπου κι αν είναι, σημασία έχει πως είναι γραμμένα. Σημασία έχει, πως κάποιος, κάποτε, αν το θελήσει, μπορεί να ανατρέξει, μπορεί να πάρει κάτι απ’ αυτά.
Κι οι περιουσίες, αν αναλογιστεί κανείς, κι εκείνες, με το γραπτό το λόγο μεταβιβάζονται. Είτε πρόκειται για σπίτια, μονοκατοικίες, διαμερίσματα κι επαύλεις είτε πρόκειται για συναισθήματα, εμπειρίες, για ανθρώπους, για στιγμές.
Λένε, πως οι πράξεις είναι ανώτερες από τα λόγια. Πολύ ορθά το λένε. Τα λόγια τα προφορικά, είναι λόγια του αέρα. Εφήμερες δηλώσεις, που κανείς δεν πρέπει να παίρνει τοις μετρητοίς. Εξατμίζονται με το πρώτο φύσημα του ανέμου. Ξεχνιούνται, παρερμηνεύονται, παραφράζονται, μεταφράζονται λανθασμένα, μεταφέρονται λανθασμένα. Γίνονται η μασκότ σε ένα σπασμένο τηλέφωνο, που κανείς σώφρων άνθρωπος δε θα ήθελε να παίξει.
Όταν ο λόγος όμως γράφεται, την ίδια εκείνη στιγμή γίνεται πράξη. Πράξη που καταγράφεται. Αποτυπώνεται, κατατίθεται, παίρνει υπόσταση. Αποκτά διάρκεια. Αποκτά αιωνιότητα.
Τα λόγια τα γραπτά, ειδικά άμα είναι από τη Ψυχή βγαλμένα, είναι καταθέσεις απίστευτες. Από κείνες που δε χωράνε σε κανένα θησαυροφυλάκιο και σε καμία τράπεζα. Γιατί εν αρχή ην ο λόγος. Και γιατί για ένα scripta manent, ζούμε εμείς οι ερωτευμένοι με το λόγο. Για μια κουβέντα που γράφτηκε κι έμεινε στην Ιστορία.
Αν σας άρεσε το άρθρο κοινοποιήστε το και μοιραστείτε το με τους φίλους σας!
Σας ευχαριστούμε για την επίσκεψη.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου