Για μια ακόμα φορά ο λόγος στους ποιητές μας:
«Ήρθαν
ντυμένοι “φίλοι”
αμέτρητες φορές οι εχθροί μου
το παμπάλαιο χώμα πατώντας
Και το χώμα δεν έδεσε ποτέ με τη φτέρνα τους.
Έφεραν
το Σοφό, τον Οικιστή και το Γεωμέτρη,
Βίβλους γραμμάτων και άρθρων,
την πάσα Υποταγή και Δύναμη,
το παμπάλαιο φως εξουσιάζοντας.
Και το φως δεν έδεσε ποτέ με τη σκέπη τους.
Ούτε μέλισσα καν δεν γελάστηκε το χρυσό ν’ αρχινίσει παιχνίδι
ούτε ζέφυρος καν, τις λεύκες να φουσκώσει ποδιές.
Έστησαν και θεμέλιωσαν
στις κορφές, στις κοιλάδες, στα πόρτα
πύργους κραταιούς κι επαύλεις
ξύλα και άλλα πλεούμενα,
τους Νόμους, τους θεσπίζοντας τα καλά και συμφέροντα,
στο παμπάλαιο μέτρο εφαρμόζοντας.
Και το μέτρο δεν έδεσε ποτέ με την σκέψη τους.
Ούτε καν ένα χνάρι θεού στην ψυχή τους σημάδι δεν άφησε
ούτε καν ένα βλέμμα ξωθιάς τη μιλιά τους δεν είπε να πάρει.
Έφτασαν
ντυμένοι “φίλοι”
αμέτρητες φορές οι εχθροί μου
τα παμπάλαια δώρα προσφέροντας.
Και τα δώρα τους άλλα δεν ήτανε
παρά μόνο σίδερο και φωτιά.
Στ’ ανοιχτά που καρτέραγαν δάχτυλα
μόνον όπλα και σίδερο και φωτιά.
Μόνον όπλα και σίδερο και φωτιά»
Οδυσσέας Ελύτης – Άξιον Εστί
***
Επί προσωπικού:
Τις τελευταίες μέρες κάποιοι που υποδύονται τους «αριστερούς» επιτίθενται στη στήλη με ύφος που ξεσκεπάζει την καταγωγή τους. Και την πολιτική και την ιδεολογική και την κοινωνική τους καταγωγή.
Πρόκειται για κάτι όψιμους «Αριστερούς», σαλταδόρους και κάπηλους μιας έννοιας και μιας λέξης που υπήρξε πάντα το αντίθετο των καταγωγίων από τα οποία προέρχονται – και παραμένουν.
Αυτοί οι συγκεκριμένοι, οι λίγοι και ολίγιστοι, που μαγαρίζουν το ύφος και το ήθος της Αριστεράς, εμφανίζονται σαν υποστηρικτές του Τσίπρα – δεν νομίζουμε να χαίρεται ο κ.Τσίπρας με τέτοιους υποστηρικτές, αλλά αυτό είναι δικό του θέμα.
Φαινομενικά η διαφορά μας με αυτούς τους δήθεν «αριστερούς» είναι μικρή. Ένα μόλις «ρ» είναι που μας χωρίζει.
Αυτοί – λένε ότι – είναι με τον Τσίπρα. Δεν θέλει πολύ μυαλό να αντιληφθείς ότι εκείνο που τους ενοχλεί δεν είναι ότι η στήλη ασκεί κριτική στον κ.Τσίπρα. Εκείνο που τους ενοχλεί είναι ότι η στήλη υπεραμύνεται της τσίπας.
Η διαφορά μας μαζί τους είναι μικρή. Ένα μόλις «ρ» είναι που μας χωρίζει. Μικρή διαφορά; Τεράστια διαφορά. Αυτοί θα κρατούν πάντα το μικρό «ρ». Που σήμερα το βρίσκουν στον Τσίπ”ρ”α, χτες μπορεί να το έβρισκαν στον Παπανδ”ρ”έου, προχτές ακόμα και στον Σαμα”ρ”ά, αύριο – φευ – σε τίποτα φασιστα”ρ”ιά.
Δικαίωμά τους. Όπως και δικαίωμα των άλλων να πορεύονται με πυξίδα το «ρ» της τσίπας. Και μην πιστεύετε ότι δεν έχει “ρ” η τσίπα. Έχει και παραέχει. Μεγάλο «Ρ». Τόσο μεγάλο όσο εκείνο της «Ρωμιοσύνης».
Αν σας άρεσε το άρθρο κοινοποιήστε το και μοιραστείτε το με τους φίλους σας!
Σας ευχαριστούμε για την επίσκεψη.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου