Ε, λοιπόν, εγώ πολύ χαίρομαι για τις τσουχτερές ξαπλώστρες της Μυκόνου. Πολύ χαίρομαι για τα πανάκριβα ξενοδοχεία της, για τα εστιατόρια με τις δημιουργίες κάποιου αναγνωρισμένου σεφ που κοστίζουν μια περιουσία και για τα κοκτέιλ που κοστίζουν άλλη μια. Πολύ χαίρομαι για τους κροίσους που προσγειώνονται στο νησί με τα ελικόπτερά τους και ανοίγουν 15 κιβώτια σαμπάνιες για να γεμίσουν τη μπανιέρα της σουίτας τους. Πολύ χαίρομαι για τους υπέρ-σταρ που ποστάρουν σέλφι στα εκατομμύρια followers τους, από κάποιο μυκονιάτικο πλακόστρωτο ή κάνοντας ηλιοθεραπεία στο κατάστρωμα ενός υπερπολυτελούς γιοτ που αράζει στα μυκονιάτικα νερά.
Με άλλα λόγια, πολύ χαίρομαι που η Μύκονος έχει καταφέρει να πουλήσει ένα τέτοιο προφίλ τόσο επιτυχημένα, που να θεωρείται παγκοσμίως η νέα Ίμπιζα και να προσελκύει θαμώνες της λίστας του περιοδικού Forbes και των βραβείων Όσκαρ. Και ειλικρινά, δεν μπορώ να καταλάβω γιατί κάποιος να κράζει κάτι τέτοιο. Οι Γάλλοι κράζουν τις Κάννες; Οι Ελβετοί κράζουν το St. Moritz; Οι Ισπανοί κράζουν την Ίμπιζα; Οι Αμερικάνοι κράζουν το Άσπεν; Κανένας λογικός άνθρωπος δεν κράζει τα πανάκριβα θέρετρα του τόπου του, γιατί εμείς κράζουμε τη Μύκονο;
Κανονικά, και αφού θέλουμε να λέμε ότι ο τουρισμός είναι η βαριά μας βιομηχανία, θα πρέπει να ευχόμαστε να φτιάξουμε μερικές ακόμα Μυκόνους. Να έρχεται ο εμίρης ν’ αγοράζει μια φρουτοσαλάτα 200 ευρώ και η Καρντάσιαν να ξαπλώνει τον υπερμεγέθη ποπό της σε ξαπλώστρα-φαρμακείο. Εφόσον αυτές οι ακριβές τουριστικές υπηρεσίες φορολογούνται σωστά, κερδίζουμε όλοι. Γιατί να μας χαλάει;
Υ.Γ: Μην αρχίσετε τώρα σχόλια για το ότι είναι υπερβολή να πληρώνεις μια ξαπλώστρα όσο μια τηλεόραση-plasma. Σε καπιταλιστικό καθεστώς ζούμε. Η ξαπλώστρα-plasma πουλιέται, επειδή υπάρχει κάποιος που δεν έχει πρόβλημα να τα χώσει για να την αγοράσει.
Αν σας άρεσε το άρθρο κοινοποιήστε το και μοιραστείτε το με τους φίλους σας!
Σας ευχαριστούμε για την επίσκεψη.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου