Για τη δράση της έλαβε πολλές διακρίσεις, μεταξύ αυτών και το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης του 1979 «σε αναγνώριση της βοήθειας που προσέφερε στoυς δυστυχισμένους ανθρώπους … τα παιδιά και τους πρόσφυγες … για τους οποίους εργάστηκε ανιδιοτελώς τόσο πολλά χρόνια». Συγχρόνως θεωρείται αμφιλεγόμενη προσωπικότητα και έχει ασκηθεί κριτική για αρκετές πτυχές της δράσης της, ειδικότερα για την υποστήριξη ακραίων απόψεων κατά των αμβλώσεων ή της αντισύλληψης.
«Λόγω αίματος είμαι από την Αλβανία. Λόγω ιθαγενείας, είμαι Ινδή. Λόγω πίστης είμαι καθολική καλόγρια. Από το κάλεσμα μου, ανήκω στον κόσμο. Από την καρδιά μου, ανήκω ολόκληρη στην καρδιά του Ιησού». Αυτά ήταν λόγια της Μητέρας Τερέζα.
Το πραγματικό της όνομα ήταν Agnes Gonxha Bojaxhiu. Γεννήθηκε στις 26 Αυγούστου του 1910 στα Σκόπια. Βαφτίστηκε στις 27 Αυγούστου και αυτή η ημερομηνία παρέμεινε ως η πραγματική ημέρα των γενεθλίων της. Ο πατέρας της, Nicola Bijaxhiu, ήταν επιχειρηματίας και ανακατεύτηκε στα πολιτικά της τοπικής κοινωνίας. Όσο για τη μητέρα της, την έλεγαν, Dranafile Bojaxhiu. Και οι δύο γονείς της ήταν αλβανικής καταγωγής.
Στην ηλικία των 12, η Μητέρα Τερέζα αποφάσισε πως μπορούσε να αφιερώσει τη ζωή της στην πίστη. Κλείνοντας τα 18, αφήνει το σπίτι της, τη μητέρα και την αδερφή της και συμμετέχει στις Αδερφές του Λορέτο ως ιεραπόστολος στο Δουβλίνο, στην Ιρλανδία. Εκεί, αλλάζει το όνομα της σε Αδερφή Μαρία Τερέζα, μετά την Αγία Τερέζα του Λισιέ.
Κατά τη διάρκεια της ζωής της, της κέντρισε ιδιαίτερα το ενδιαφέρον η ζωή στην Ινδία, και συγκεκριμένα στην Καλκούτα. Ενδιαφέρθηκε τόσο, ώστε το 1929, μένει στην Ινδία, στην πόλη Darjeeling, μια πόλη στην ανατολική Ινδία, στην περιοχή των Ιμαλαΐων. Τον Μάιο του 1931, παίρνει τον πρώτο της όρκο ως καλόγρια. Αργότερα, μεταφέρεται στην Καλκούτα ως δασκάλα στο Λύκειο θηλέων Αγία Μαρία. Στις 24 Μαΐου του 1937 παίρνει τον τελικό και επίσημο όρκο της. Πλέον ονομάζεται “Μητέρα” και γίνεται η γνωστή σε όλους μας, “Μητέρα Τερέζα”.
Ενώ συνεχίζει να δουλεύει για το μοναστήρι, η Μητέρα Τερέζα νιώθει πως ο πραγματικός στόχος του έργου της, πρέπει να είναι “οι ανεπιθύμητοι, οι αντιπαθείς και οι παραμελημένοι”. Αφού αποκτά, λοιπόν, ιατρική εκπαίδευση, ξεκινά να εργάζεται στις φτωχογειτονιές της Καλκούτα. Τον Σεπτέμβριο του 1946, βιώνει “ένα κάλεσμα εντός του καλέσματος απο τον Ιησού, όπου της ζητά να εργαστεί για τους φτωχούς”. Αυτός είναι και ο κύριος λόγος της αλλαγής της.
Έτσι, δημιουργεί τους Ιεραπόστολους της Φιλανθρωπίας. Οι συνάδελφοι μοναχές περνούν από τεράστια σκληρή δουλειά, αγώνες και φτώχεια. Το έργο τους, όμως, αναγνωριζόταν από όλο τον κόσμο, κυβερνήσεις κι απλούς ανθρώπους. Σύντομα οι ιεραπόστολοι θα εξαπλωθούν σε όλη την υδρόγειο.
Η υγεία της μητέρας Τερέζα αρχίζει να εξασθενεί. Περνά δύο καρδιακά επεισόδια και υποβάλλεται σε χειρουργείο για βηματοδότη. Λόγω της εύθραστης κατάστασης της υγείας της, αναγκάζεται να αφήσει τη θέση της επικεφαλούς της φιλανθρωπίας, στις 13 Μαρτίου το 1997. Η Μητέρα Τερέζα φεύγει από τη ζωή στις 5 Σεπτεμβρίου του 1997.
Η ίδια φέρεται να είχε αμφιβολίες για την πίστη της και τον εαυτό της. Σε επιστολές που δημοσιεύτηκαν μετά το θάνατό της στο βιβλίο “Μητέρα Τερέζα, έλα να γίνεις το φως μου” αναφέρονται:
«Ο Ιησούς τρέφει μία πολύ εξειδικευμένη αγάπη για εσάς. Για μένα, η σιωπή και το κενό είναι τόσο σημαντικά που δεν κοιτάζω και δεν βλέπω, που ακούω και δεν καταλαβαίνω», έγραφε η Μητέρα Τερέζα το 1979 σ’ επιστολή της προς τον έμπιστο φίλο της ιερέα Μίχαελ Φαν ντερ Πέτ.
Αλλού γράφει «Που είναι η πίστη-μέσα στα τρίσβαθα της ψυχής μου, όπου δεν υπάρχει παρά το κενό κι η σκοτεινιά-Θεέ μου-πόσο οδυνηρή είναι τούτη η άγνωστη βάσανος-δεν έχω πίστη», γράφει σε αχρονολόγητη επιστολή της, που απευθύνει στον Ιησού.
Ωστόσο, η Μητέρα Τερέζα δεν κατάφερε να ξεχαστεί ποτέ. Τα λόγια και τα έργα της είχαν τεράστια επίδραση σε όλο τον κόσμο. Κάποια μάλιστα από τα σοφά λόγια της, κατάφεραν να αλλάξουν τον τρόπο σκέψης χιλιάδων ανθρώπων.
1. Ας γνωριζόμαστε οι άνθρωποι πάντα με χαμόγελο. Το χαμόγελο είναι η αρχή της αγάπης.
2. Μοιράστε την αγάπη όπου και αν πάτε. Ας μην έρθει κανείς σε εσάς αν δε σας κρατά ευτυχισμένους.
3. Ποτέ δε ξέρουμε όλα τα καλά που φέρνει ένα απλό χαμόγελο.
4. Η αγάπη ξεκινάει απο το σπίτι και ποτέ το θέμα δεν είναι πόσα κάνουμε αλλά πόση αγάπη βάζουμε σε αυτά.
5. Ας αγγίξουμε τον θάνατο, τη φτώχεια, τη μοναξιά και τα ανεπιθύμητα σύμφωνα με τα χαρίσματα που μας δόθηκαν. Και ας μη ντρεπόμαστε ή καθυστερούμε να κάνουμε και την ταπεινή δουλειά.
6. Δεν είμαστε όλοι φτιαγμένοι για μεγάλα πράγματα. Αλλά όλοι μας μπορούμε να κάνουμε μικρά πράγματα με τεράστια αγάπη.
7. Κάθε φορά που χαμογελάς σε κάποιον είναι μια ένδειξη αγάπης, ένα δώρο για εκείνον, κάτι όμορφο.
8. Να ζούμε απλά έτσι ώστε οι άλλοι να μπορούν απλά να ζήσουν.
9. Τα λόγια των παιδιών μπορεί να είναι σύντομα και εύκολα να ειπωθούν, αλλά ο απόηχος τους είναι ατελείωτος.
10. Εάν δε μπορούμε να ταϊσουμε 100, ας ταϊσουμε έναν.
11. Η χειρότερη ασθένεια είναι να είμαστε κανείς για κανέναν.
12. Ο λόγος που δεν έχουμε ειρήνη, είναι γιατί ξεχάσαμε πως ανήκουμε ο ένας στον άλλον.
13. Η μοναξιά και η αίσθηση του ανεπιθύμητου είναι η χειρότερη φτώχεια.
14. Να πιστεύουμε σε μικρά πράγματα γιατί εκεί βρίσκεται η δύναμη μας.
15. Μπορώ να κάνω πράγματα που εσύ δε μπορείς. Μπορείς να κάνεις αυτά που δε μπορώ εγώ. Μαζί μπορούμε να κάνουμε υπέροχα πράγματα.
Αν σας άρεσε το άρθρο κοινοποιήστε το και μοιραστείτε το με τους φίλους σας!
Σας ευχαριστούμε για την επίσκεψη.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου