To κείμενο του Μπογιόπουλου είχε γραφεί για τον Ριζοσπάστη το 2012 και αφορούσε μια συνέντευξη του Απόστολου Βακάκη. Παρουσιάστηκε ωστόσο από συγκεκριμένα blogs και δημοσιογράφους ως σημερινό, ώστε να συνδεθεί με την τραγωδία και να εξυπηρετηθεί το ιντερνετικό αφήγημα πως οι αριστεροί δημοσιογράφοι επιχαίρουν για τον θάνατο του 24χρονου Γιώργου Βακάκη.
Ουδείς εξ όσων δημοσίευσαν το παλαιότερο άρθρο του Νίκου Μπογιόπουλου δεν σημείωσε ότι πρόκειται για κείμενο που γράφτηκε προ πενταετίας με τελείως διαφορετική αφορμή, γεγονός που εξόργισε τον δημοσιογράφο ο οποίος απάντησε μέσω του Ημεροδρόμου χαρακτηρίζοντας όσους προχώρησαν σ’ αυτή την ενέργεια «λασπολόγους» και «σκουλήκια».
εδώ και λίγες ώρες από κάποια σάιτ, μπλογκς και λογαριασμούς αθλίων στο φέισμπουκ διαπράττεται μια εξόφθαλμη ΠΡΟΣΤΥΧΙΑ.
Πήραν ένα κείμενό μου που δημοσιεύτηκε στον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ στις 10 Γενάρη του 2012 – πριν από 5 ολόκληρα χρόνια δηλαδή – το οποίο αφορούσε σε δηλώσεις που είχε κάνει τότε ο ιδιοκτήτης του «Jumbo». Το κείμενο είναι εδώ και ο καθένας μπορεί να αντιληφθεί και πότε και γιατί γράφτηκε και σε τι αφορούσε (http://www.rizospastis.gr/story.do?id=6630222&textCriteriaClause=%2B%CE%9F+%2BJUMBO+%2B%CE%9C%CE%99%CE%9B%CE%97%CE%A3%CE%95)
Και τι έκαναν; Στο πλαίσιο της τιποτένιας εντυπωσιοθηρίας που κανοναρχεί το «ποιόν» τους, το αναδημοσιεύουν τώρα, με αφορμή το δυστύχημα στην Αθηνών – Λαμίας!
Πήραν και αναδημοσιεύουν – χιλιάδες φορές – ένα κείμενο που γράφτηκε πριν από 5 χρόνια, που γράφτηκε για άλλο θέμα, με άλλη αιτία και για άλλους λόγους, που καμία σχέση δεν θα μπορούσε να έχει και δεν έχει με την προχτεσινή τραγωδία στην άσφαλτο.
Ο λόγος; Για να μας εμπλέξουν – και τον Ριζοσπάστη και εμένα – στην ΑΛΗΤΕΙΑ που βρίσκεται σε εξέλιξη μετά το δυστύχημα. Για να μας εμφανίσουν να συμμετέχουμε σε έναν τάχα «αντικαπιταλισμό», που θέλουν να μας χρεώσουν ότι τον διεξάγουμε πάνω σε μνήματα παιδιών και μανάδων! Και για να δώσουν την ευκαιρία σε διάφορα κωλόπαιδα – τόσο του πολιτικού όσο και του δημοσιογραφικού (;) απόπατου – να μας κάνουν και μαθήματα «ευπρέπειας», αφού πρώτα μας ενέπλεξαν οι ίδιοι, με συκοφαντία, με πλαστογραφία, με παραποίηση, στην δική τους απρέπεια και στην δική τους σαπίλα!
Δηλώνω ότι:
Δεν δόθηκε ποτέ η άδεια σε κανέναν να χρησιμοποιήσει και μάλιστα παραπειστικά το προ 5ετίας κείμενο (που αφορούσε στην Μακρόνησο και στην Ακρόπολη!) στα παιχνίδια εντυπώσεων με αφορμή το δυστύχημα.
Ουδεμία σχέση έχω με ενίους εξ εκείνων που μιλούν για τον «ταξικό χαρακτήρα» του δυστυχήματος, που μέσα στην γενικότερη γελοιότητά τους ανάθεμα κι αν ξέρουν τι εννοούν ή αν μπορούν έστω να παρακολουθήσουν (πολλώ μάλλον να συμμετέχουν) σε μια συζήτηση σε τέτοια βάση. Και τούτοι και οι άλλοι που τους αξιοποίησαν για να εκτοξεύσουν δίπλα στις «αριστερές» τις δικές τους δεξιές αθλιότητες – όπως εξέχουσες φυσιογνωμίες της ακροδεξιάς του «συνταγματικού τόξου» – αποτελούν τις δυο όψεις του ίδιου νομίσματος.
Ούτε ο Ριζοσπάστης στην μακρά ιστορία του, ούτε εγώ ως μέλος του ΚΚΕ και δημοσιογράφος, έχουμε καμία σχέση με την χυδαιότητα και την συμπεριφορά όρνεων που βαφτίζεται ένθεν κακείθεν σαν δήθεν «αντικαπιταλισμός», αλλά ούτε και με την «αστική ευγένεια» που αναζητά κλέη ευπρέπειας πάνω στη συκοφάντηση των αντιπάλων της.
Ο επιστημονικός σοσιαλισμός και το ήθος που περιέχεται στην έννοια «ταξική πάλη» δεν έχουν καμία σχέση με την προσωποποίηση των πολιτικών διαφορών, αυτή είναι μια τακτική που αρμόζει είτε σε «Ζορό» – προβοκάτορες είτε σε αντιδραστικά φασιστοειδή. Και σε κάθε περίπτωση η ταξική πάλη, από την πλευρά των κομμουνιστών, δεν διεξάγεται πάνω σε μνήματα παιδιών ή πάνω στον άφατο πόνο γονιών που έχασαν τα παιδιά τους. Αυτή είναι μια «πολυτέλεια» που από την γέννηση του κομμουνιστικού κινήματος την έχουμε παραχωρήσει στην ευχέρεια των διαφόρων τομαριών του απροκάλυπτου ή συγκεκαλυμμένου αντικομμουνισμού.
Δηλώνω ότι έχω ενημερώσει και περιμένω την δέουσα αντίδραση από το συνδικαλιστικό μου όργανο, την ΕΣΗΕΑ.
Απευθυνόμενος στα τιποτένια χαμερποειδή της διαδικτυακής τυμβωρυχίας, στους αλήτες και τις αλήτισσες του φέισμπουκ και στα κάθε λογής σκουλήκια που τα πουλάνε όλα στο βωμό των «κλικ», των «like» και της εντυπωσιοθηρίας, τους λέω κάτι που ήδη γνωρίζουν: Η βρωμιά τους δεν μπορεί να με ακουμπήσει.
Νίκος Μπογιόπουλος
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου