Α: ο άνθρωπος ζωής στο δικό μου λεξικό, ο άνθρωπος που είναι η αρχή και θα ήθελες πολύ να είναι και το τέλος.
Αυτός ο άνθρωπος, που λες, δεν επιλέγεται. Έρχεται στη ζωή σου και δε σε ρωτάει. Κάνει την καρδιά σου να χτυπά άτακτα, χωρίς εξήγηση, χωρίς διαπιστευτήρια. Απλώς έρχεται. Είναι αυτός που σε κάνει να νιώθεις σαν να βρίσκεσαι στο σπίτι σου. Είναι εκείνος που ορίζει την καρδιά σου χωρίς απαραίτητα να έχει πάρει την έγκριση του μυαλού. Και συνήθως, πίστεψέ με, δεν την παίρνει. Θα βρεις χίλιους λόγους που συνηγορούν στο ότι δε θα έπρεπε να τον αγαπάς. Είναι ανάγκη μάλιστα να σταματήσεις να το κάνεις. Αλλά αυτός εκεί. Στο θρόνο του. Κλέφτης ονείρων, σκέψεων, συναισθημάτων.
Τον κλείνεις στο συρτάρι στο πιο βαθύ σημείο του μυαλού σου και αυτός έχει το θράσος να ξεχύνεται παντού και πάντα. Όπου αγάπη, ο Α εκεί. Είτε το θέλεις, είτε όχι. Σιγά μη σε ρωτήσει. Μπορεί να σε πληγώνει, μπορεί να σε τραβάει στην κόλαση μαζί του, μπορεί να σου βγάζει όλες σου τις ανασφάλειες, να εξαφανίζει κάθε εγωισμό αλλά εσύ εκεί, ακούνητος στρατιώτης σε στάση προσοχής, σε κάθε του διάγγελμα. Ίσως είναι κακός για την υγεία σου, ίσως είναι ό,τι καλύτερο για σένα. Αυτό που τον διαφοροποιεί δεν είναι το τι χαρακτηριστικά κουβαλούν οι πλάτες του, ούτε οι πράξεις του απέναντι σου. Αυτό που τον κάνει ξεχωριστό είναι το συναίσθημα που σε έκανε να νιώσεις.
Είναι ξεχωριστός γιατί σε κάνει αβίαστα να νιώθεις ότι είναι δικός σου, ότι είναι για σένα. Όπως, όπου, όποτε. Είναι δικός σου και μάλιστα δεν εκπαιδεύτηκε γι αυτό, δεν τον μεγάλωσαν με συγκεκριμένο τρόπο, δε το κάνει επίτηδες. Η αύρα του, η ενέργεια του, το χάος του και η αγάπη του είναι αυτή που σε κάνει να ξυπνάς και να νιώθεις πράγματα που κανένας άλλος δε σου είχε μάθει ότι υπάρχουν, ποτέ. Δεν επιλέγεις αυτόν που αγαπάς. Και αυτό είναι η πιο τρανταχτή απόδειξη για το ότι στη ζωή, τα πράγματα που είναι προορισμένα για εμάς δεν είναι φτιαγμένα από πρέπει, δε θα στα δώσει κανένα πτυχίο και δε θα τα ορίσει κάποιος που απλώς θέλει να γίνουμε εμείς ευτυχισμένοι. Αυτό που προορίζεται για εμάς είναι θρασύτατο, ατίθασο, ελεύθερο και ασυμβίβαστο.
Γι’ αυτό και πολλοί καταλήγουν να μείνουν σε σχέσεις με ανθρώπους που δεν αγαπούν πραγματικά. Δεν είναι οι Α τους. Αλλά θέλει κότσια να κρατήσεις τον άνθρωπο σου δίπλα σου. Γιατί είναι πιο εύκολο να επιλέξεις κάποιον που πληρεί τα κριτήριά σου και δίνει την ψευδαίσθηση του ελέγχου των συναισθημάτων σου. Παρά να αφεθείς σε μία αγάπη δίχως λογική, δίχως εξήγηση. Σε έναν κόσμο που έχει μάθει να επιλέγει και να πετάει από δίπλα του ότι δεν του αρέσει, με μεγάλη ευκολία, δεν είναι πολύ ενδιαφέρον το γεγονός ότι δε μπορεί να επιλέξει ούτε να πετάξει αυτόν που θα παίξει τον πιο σημαντικό ρόλο στις μέρες του;
Η ζωή δίνει μαθήματα και ξεμπροστιάζει την ανάγκη μας για έλεγχο. Για να σε δω τώρα, ναι εσένα λέω, τι κάνεις όταν ο Α σου μπει κλεφτά από το παράθυρο; Έχεις τα κότσια να ζήσεις κάτι ανώτερο από τη λογική σου ή είσαι φτιαγμένος από κουτάκια, τάξη και ασφάλεια; Θα έρθει. Θα απαιτεί να μείνει. Να είσαι εκεί. Ή και όχι. Επιλογή σου είναι.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου