Η Μερσίνη, μας περιγράφει τη δική της αλήθεια. Γέννησε πρόωρα τα δίδυμα της αποτύπωσε την εμπειρία της
Διαβάστε το:
«Γεννάς πρόωρα και…
1. Περιμένεις να δεις αν θα επιβιώσει το μωρό.
Η αναμονή είναι κάτι που κανείς δεν αντέχει και θέλει υπομονή. Είναι κάτι που μαθαίνεται με τον καιρό. Υπομονή και επιμονή (3 & 4). Κανείς δεν μπορεί να σου πει με σιγουριά αν θα επιβιώσει ή όχι. Κίνδυνοι όπως ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις υπάρχουν σε καθημερινή βάση. Εσύ μόνο εύχεσαι για το καλύτερο, μέρα με τη μέρα, μήνα με το μήνα, ώσπου να έρθει η ώρα να πάτε επιτέλους σπίτι.
2. Αναγκάζεσαι να μάθεις (όσο μπορείς και αντέχεις) ιατρικούς όρους.
Μέχρι να μπεις στο «κλίμα» της ΜΕΝΝ νιώθεις ότι ζεις σε άλλη χώρα και φυσικά δεν ξέρεις τη «γλώσσα». Κάποιοι γιατροί ή νοσηλευτές είναι πρόθυμοι να σε βοηθήσουν. Οι υπόλοιποι μεγαλώνουν το φόβο και την αγωνία σου χρησιμοποιώντας όλο και πιο δύσκολη ορολογία.
3. Προσπαθείς να αντέξεις σωματικά και ψυχικά και να μην καταρρεύσεις.
Οι ορμόνες δεν επανέρχονται από τη μια μέρα στην άλλη. Άλλωστε δεν ήταν ο καιρός σου να γεννήσεις στους 6, στους 7 ή στους 8 μήνες. Αν θηλάζεις πρέπει να προσέχεις τι τρως και αν κάνεις θεραπεία με χάπι για να σταματήσεις το γάλα (ελπίζω να μην υπάρχουν πλέον τέτοιες περιπτώσεις) τότε ζαλίζεσαι και έχεις ναυτίες. Οι συνεχείς επισκέψεις στη ΜΕΝΝ σε έχουν εξουθενώσει σωματικά και ψυχικά. Άλλο ένα δίλημμα και αυτό. Το σώμα καταρρέει αλλά πώς να κρατηθείς μακριά από το μωρό σου. Άλλωστε είναι και εκείνο το αυστηρό ωράριο του επισκεπτηρίου.
4. Προσπαθείς να εξηγήσεις στους γύρω σου τί σημαίνει προωρότητα.
Δεν καταλαβαίνουν πάντα. Συνήθως θεωρούν ότι απλά θα μείνει στη θερμοκοιτίδα μέχρι να μεγαλώσει και αυτό είναι. Σαν ένα «κέικ» που μένει στο φούρνο μέχρι να φουσκώσει! Από την άλλη μεριά κάποιοι θεωρούν πως το μωράκι «δε θα μεγαλώσει ποτέ» και θα είναι πιο πίσω από τα συνομήλικα παιδιά ή ότι θα αρρωσταίνει συνέχεια.
5. Επισκεπτήρια, επεμβάσεις, αγωνίες.
Καμιά σχέση με το τι σημαίνει μητρότητα, πατρότητα ή γενικά τα συναισθήματα που νιώθεις όταν γίνεσαι γονιός υπό κανονικές συνθήκες. Ίσως ακουστεί βαρύ αλλά σε κάποιες περιπτώσεις είναι σαν να βρίσκεσαι σε «πόλεμο». Πόλεμο για τη ζωή του μωρού και την ψυχική υγεία των γονιών του.
6. Αναμονή για την έξοδο.
Βλέπεις μωρά σε θερμοκοιτίδα, μετά περιμένεις να τα δεις σε κουνάκι και μετά περιμένεις να μάθεις το ευχάριστο γεγονός. «Φεύγουν! Άντε να έρθει και η σειρά μας!» Και περνούν οι μέρες και κάποιες φορές και μήνες.
και μετά…
7. Να μάθεις τα βασικά για την υγιεινή του μωρού.
8. Αν έχει αναπνευστικά ή άλλα προβλήματα να φροντίζεις καθημερινά γι” αυτά.
Δύσκολη κατάσταση. Μηχάνημα μέσα στο σπίτι. Σαν να παίρνεις το νοσοκομείο μαζί σου. Μόλις το μωρό παθαίνει άπνοια το μηχάνημα χτυπάει σαν τρελό και η καρδιά των γονιών έτοιμη να εκραγεί.
9. Φυσιοθεραπείες, εργοθεραπείες, και άλλες θεραπείες.
Άλλες φορές υπάρχει σοβαρός λόγος να ακολουθήσεις τις οδηγίες και άλλες πάλι είναι για προληπτικούς λόγους.
10. Follow- up: Θα επισκέπτεστε το νοσοκομείο για χρόνια. Στην αρχή τακτικά και όσο το μωράκι μεγαλώνει οι επισκέψεις αυτές θα αραιώνουν. Θα είναι ένας έλεγχος παρακολούθησης. Όσο όμως και αν το ξέρεις αυτό, οι εικόνες και οι μνήμες αυτής της δύσκολης εποχής θα σου φέρνουν έναν κόμπο στο στομάχι.
Αναμονή μέρα με τη μέρα, χρόνο με το χρόνο να δεις αν θα πάνε όλα καλά.
Αυτή είναι με λίγα λόγια η ζωή ενός γονιού με προωράκι.
Και η δική μας.
Όταν όμως πάρεις το tosodouliko σου αγκαλιά, είστε μόνο εσείς και αυτό. Τίποτε άλλο»!
Αν σας άρεσε το άρθρο κοινοποιήστε το και μοιραστείτε το με τους φίλους σας!
Σας ευχαριστούμε για την επίσκεψη.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου