Στη διάρκεια αυτού του ιδιαίτερου διαλείμματος τυχαίνει να ακούω διάφορες συζητήσεις. Μου αρέσει να το κάνω αυτό. Όχι από περιέργεια ή κουτσομπολιό. Αλλά γιατί ακούω απόψεις, παίρνω ιδέες, αντιλαμβάνομαι τον τρόπο σκέψης άγνωστων, προς εμένα, ανθρώπων.
Έτσι έγινε και πριν λίγες μέρες. Δύο κοπελίτσες γύρω στα είκοσι συζητούσαν περί ανδρών και έρωτα.
Άκουγα διάφορα, ανούσια επί το πλείστον. Ανάμεσα σε συζητήσεις επί συζητήσεων για πρώην και νυν, γινόταν μια σύντομη παρένθεση για μία νέα μόδα, ένα ρούχο, ένα παπούτσι. Ώσπου άρχισαν το δημοφιλές σπορ του σακουλιάσματος.
“Όλοι οι άντρες είναι γουρούνια ρε. Μόνο βυζιά και κώλο κοιτάνε. Άσε που και καλά σ’ ερωτεύονται για να σε πηδήξουν και μετά… αμπελαλέ” έλεγε η μία.
“Έτσι ακριβώς, ρε μαλάκα” απαντούσε η άλλη.
Και η κουβέντα συνεχίστηκε, όμως πλέον δεν ήμουν σε θέση να ακούσω. Τα γρανάζια του μυαλού μου κινούνταν αδιάκοπα. Ο λόγος; Ερωτήματα που μου δημιούργησε αυτή τη συζήτηση.
Ερωτευόμαστε οι άντρες; Αν ναι, ποιες; Και εν τέλει γιατί μερικές τις παρατάμε μετά από μερικές νύχτες;
Αγαπητή μου φίλη, στο σύντομο bio μου σου υπόσχομαι ειλικρίνεια και σε κάθε άρθρο τηρώ την υπόσχεσή μου κατά γράμμα. Όμως παραδέχομαι πως εδώ κώλωσα κι εγώ. Ο λόγος; Πολλές οι κατηγορίες αντρών. Πολλοί οι άνθρωποι και κάθε άνθρωπος ξεχωριστή περίπτωση (ή περιπτωσάρα).
Επομένως, πριν ξεκινήσω να αναλύω τις απαντήσεις που μου έδωσα, θα μου επιτρέψεις να εξηγήσω πως ό,τι διαβάσεις παρακάτω αφορά μια περίεργη συνομοταξία ανδρών, οι οποίοι είναι ειλικρινείς, ντόμπροι, ίσως κάπως σκληροί ή απόμακροι και δεν παίζουν με συναισθήματα.
“Υπάρχουν τέτοιοι;” θα μου πεις. “Υπάρχουν” θα απαντήσω, “αλλά είναι τόσο λίγοι, όσο αντίστοιχα και οι ώριμες γυναίκες”.
Αυτή, λοιπόν, η περίεργη συνομοταξία έχει κάποιους κανόνες απαράβατους για τους ανθρώπους που έχουν δίπλα τους. Φιλία, σχέση ή επαγγελματικός χώρος δεν έχει σημασία. Αλλά όταν αφορά =ερωτικό σύντροφο οι κανόνες είναι πολύ συγκεκριμένοι. Ήθος, άποψη και ντομπροσύνη. Αυτά είναι απαραίτητα χαρακτηριστικά για μία σύντροφο.
Ας πάρουμε όμως μία-μία τις ερωτήσεις.
Ερωτεύονται οι άντρες; Προφανώς και ερωτεύονται. Εξάλλου είναι άνθρωποι και έχουν συναισθήματα. Δεν έχεις μόνο εσύ και δεν αποτελεί γυναικείο προνόμιο. Ωστόσο, η ειδοποιός διαφορά των αντρών είναι πως ερωτεύονται σπάνια. Κι αυτό γιατί τα πατριαρχικά πρότυπα με τα οποία μεγαλώσαμε μας κάνουν να μπλοκάρουμε τα συναισθήματά μας.
Φοβόμαστε μη δείξουμε καμιά ευαισθησία παραπάνω και μικραίνει το τσουτσούνι μας. Βάλε και καμιά τραυματική εμπειρία που μπορεί να έχει ο καθένας, κι έτσι κλειδώνουμε περισσότερο. Δε θέλει και πολύ να μας βγει το όνομα.
Εδώ πάμε στη δεύτερη ερώτηση.
Αν ερωτεύονται οι άντρες, ποιες ερωτεύονται; Για εμένα, αυτό είναι το πιο ουσιώδες ερώτημα και παράλληλα το πιο ζόρικο για να απαντηθεί. Όμως θα το παλέψω.
Ένας σοβαρός άνδρας θα ερωτευθεί μια γυναίκα με ήθος.
Με τη λέξη “ήθος” μην πάει το μυαλό σου στο μήκος ενός φορέματος και στο βάθος ενός ντεκολτέ. Το ήθος κρίνεται καθημερινά. Από τις πράξεις. Είναι αυτό που αντικατοπτρίζει το χαρακτήρα και τη συμπεριφορά ενός ατόμου. Μιλάω για αυτή την ηθική που είναι σπάνια στις μέρες μας, που βλέπουμε όλο και περισσότερους να βασίζονται στην πουστιά για να πετύχουν. Μια ηθική γυναίκα με ακέραιο χαρακτήρα είναι αν μη τι άλλο γοητευτική, μυστηριώδης, εντυπωσιακή.
Ακόμη, ένας άντρας θα ερωτευθεί μια γυναίκα με άποψη.
Όχι άποψη επί παντός επιστητού. Αν ήθελε κάτι τέτοιο θα τα έφτιαχνε με ταξιτζή. Το ζητούμενο είναι η ευφυής γυναίκα. Πόσο αφροδισιακή είναι η ευφυΐα; Το έχουμε νιώσει όλοι. Ένας έξυπνος άνθρωπος αποτελεί πρόκληση για έναν άλλον εξίσου έξυπνο άνθρωπο. Οι γυναίκες με άποψη (πέραν του cosmopolitan, της μόδας και άλλων ανούσιων στοιχείων) τείνουν να εκλείψουν.
Από την άλλη, ξεφυτρώνουν παντού wannabe ψυχολόγοι, με διάθεση να ψυχολογήσουν το κάθε αρσενικό που περνάει και μάλιστα να βγάλουν και διάγνωση. Ίσως να προτείνουν και φάρμακα για τη περίπτωσή του.
Όμως μια γυναίκα με την οποία μπορείς να μιλήσεις όμορφα και με επιχειρήματα, για κάθε κοινωνικό φαινόμενο, πόσο μάλλον τον έρωτα, είναι σπάνιο πράγμα. Σπάνιο και διεγερτικό. Πιστέψτε με.
Για το τέλος αφήνω τη ντομπροσύνη.
Δύσκολο πράγμα να λες την αλήθεια. Να τη λες πάντα είναι σχεδόν ακατόρθωτο. Ωστόσο υπάρχουν άνθρωποι που δεν μπαίνουν καν στον κόπο να επιλέξουν μεταξύ αλήθειας και ψέματος.
Έχουν ήδη συμβιβαστεί με την ιδέα πως ένα ψέμα δημιουργεί μακροπρόθεσμα περισσότερα προβλήματα από όσα λύνει. Φυσικά, οι ντόμπροι άνθρωποι, ανεξαρτήτως φύλου, είναι ελάχιστοι.
Επομένως, όταν ένας άντρας αντιμετωπίζει μια τέτοια γυναίκα, τότε αντιλαμβάνεται την αξία της. Όσοι την αντέχουν, μένουν δίπλα της. Όσοι όχι, να τους πω ένα ευχαριστώ, γιατί μου δίνουν την ευκαιρία να τη γνωρίσω κι εγώ.
Βέβαια, με το δίκιο σου να αναρωτηθείς τι συμβαίνει με τις υπόλοιπες.
Τις υπόλοιπες απλά τις πηδάνε. Ενοχλητική αλήθεια, αλλά δεν παύει να είναι αλήθεια. Δυστυχώς ή ευτυχώς, μένουν δίπλα σε έναν τέτοιον άντρα για μερικές νύχτες μόνο. Όσες χρειαστεί για να αντιληφθεί την ποιότητά τους. Φυσικά αυτό δε σημαίνει πως φταίει πάντα η γυναίκα ή πως εσύ έχεις όλα τα στραβά του κόσμου.
Η αντίληψη των ανωτέρω χαρακτηριστικών είναι εντελώς υποκειμενική. Κάτι που αυτόματα σημαίνει πως αν κάποιος δεν εκτιμά τα καλά σου, είτε εσύ δεν του αξίζεις, είτε αυτός είναι κατώτερος των προσδοκιών σου. Άρα, ευτυχώς που τελειώνει όλο το παραμύθι πριν μπλεχτούν συναισθήματα.
Δύσκολος ο έρωτας και ακόμη πιο δύσκολοι εμείς.
Μακάρι όλα αυτά να μπορούσα να τα πω και στις δύο εικοσάχρονες που πέτυχα.
Τέλος το τσιγαράκι, ώρα για ξεκούραση.
Αν σας άρεσε το άρθρο κοινοποιήστε το και μοιραστείτε το με τους φίλους σας!
Σας ευχαριστούμε για την επίσκεψη.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου